10, 16, 32, 300... 11880. Από 'κει που δεν κουνιόταν φύλλο, ξαφνικά γεμίσαμε κινήματα, αριθμούς, αλλά κυρίως νούμερα. Και τι νούμερα; Φιλοσοφικά, καλλιτεχνικά, τεχνοκρατικά, θεοκρατικά...
Νούμερα που ανακάλυψαν το έθνος και την ανωτερότητα της φυλής. Την παγκόσμια συνωμοσία της σιωνιστικής ελίτ. Άλλα νούμερα που γνώρισαν το Θεό στο χαρτονόμισμα των 50 ευρώ και τον Μωυσή στο κοινοβούλιο. Διεθνιστές που χαριεντίζονται με το διπλανό χρυσαυγίτη, εθνικόφρονες που κυνηγούν με το ρόπαλο τον εθνικό τραπεζίτη και ρασοφόροι ιεροκήρυκες της προλεταριακής επανάστασης. Αριστεροί που ονειρεύονται ξερονήσια και δεξιοί που φαντασιώνονται ανατινάξεις χειμερινών ανακτόρων. Διανοητές του μεταξικού ρετσινόλαδου, καλλιτέχνες της μπατσικής μπούφλας και φιλόσοφοι της πασοκικής καμαρίλας.
Οι φιλόσοφοι της διπλανής... διεύθυνσης
Το Internet και ειδικά η μπλογκόσφαιρα γκρέμισαν πολλά κάστρα. Ένα από αυτά και ο μύθος της "διανόησης". Μέσα στο μπάχαλο παραληρηματικών, ρομαντικών, συνωμοσιολόγων, χαρούμενων, γκρινιάρηδων, πολυλογάδων, λακωνικών, κραυγαλέων, υποτονικών, πραγματιστών, μηδενιστών, υπερφίαλων, ψύχραιμων bloggers, είναι εύκολο να ξετρυπώσεις σε μία μέρα δύο-τρία διαμαντάκια, από εκείνα που η καθεστηκυία διανόηση παράγει μία στο τόσο - συχνά από σπόντα. Ακόμη και.. εντελώς ναϊφ γραφίδες διαθέτουν απείρως μεγαλύτερη διεισδυτικότητα από αρκετούς πανεπιστημιακούς μεγατόνων και συγγραφείς γιγατόνων. Πράγμα που μας οδηγεί στα συμπεράσματα ότι, ο τίτλος και το όνομα δεν κάνουν την πρωτοπορία και ότι προϋπόθεση για την εξέλιξη είναι η απελευθέρωση. Απελευθέρωση από τα δεσμά της εξάρτησης με το σύστημα (επαγγελματικό, πολιτικό, κοινωνικό) και συχνά της ίδιας της επωνυμίας. Ακόμη και το όνομα, ή το πρόσωπο -που δεν είναι αναγκαίο να διαθέτει ο μπλόγκερ- λειτουργεί αυτολογοκριτικά και θέτει όρια στην ανάπτυξη της γραφής. Η ανωνυμία μπορεί να πάρει τη μορφή κουκούλας εκβιαστών, αλλά ταυτόχρονα και πασπαρτού της ψυχής, απενοχοποιώντας, ξεκλειδώνοντας και απελευθερώνοντας ενδόμυχες σκέψεις.
Προτιμώ χίλιες φορές την καθημερινή φασαρία της μπλογκόσφαιρας από την αποστειρωμένη (έως και απονεκρωμένη) ηθικοφανφαρολογία ενός κλειστού κύκλου "διανοούμενων", απόλυτα προσαρτημένων στην εξουσία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ειδικά μετά από μία τόσο μακρόχρονη περίοδο μικροαστικοποίησης, κατά την οποία και η "διανόηση" πήρε μοιραία το δρόμο του παραγοντισμού και της απαξίωσης.
Κατά συνέπεια, στην ευνόητη απορία των συμπολιτών μας για το πού βρίσκονται οι άνθρωποι του πνεύματος όταν τους έχουμε τόσο ανάγκη, η απάντηση είναι απλή: αφήστε τους περισσότερους στον ύπνο τους. Μην τους ξυπνάτε γιατί μπορεί και το ετοιματζήδικο γεύμα ιδεών που θα σας σερβίρουν να είναι ληγμένο και τίγκα στη σαλμονέλα. Αντ' αυτών βάλτε το δικό σας μυαλό να δουλέψει, με φρέσκα υλικά και πρωτότυπες συνταγές. Τα McDonalds των γραμμάτων και των τεχνών, είναι το ίδιο βρώμικα με εκείνα της γειτονιάς σας.
Zαphod / mallon-akindynos
No comments:
Post a Comment