Η περίπτωση ενός “Γελοιογράφου του Βασιλιά”

Δ. Χαντζόπουλος

“Διαρκής Υπερ Αδυνάτων Λόγος”. Έτσι είχε χαρακτηρίσει ο Παντελής Μπουκάλας τη Γελοιογραφία, δίνοντας εναν ορισμό που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Ας το έχουμε αυτό κατα νού όσο εξετάζουμε την απόληξη της πρόσφατης “Χατζοπουλειάδας”. Για τους μή γνωρίζοντες (ναι, και΄τους τρείς), ο γελοιογράφος των “Νέων” Δημήτρης Χαντζόπουλος, εχοντας ήδη πίσω του “bad blood” με τον ΣΥΡΙΖΑ εξ αιτίας αυτού του πρωτοσέλιδου, έγινε εκ νέου αντικείμενο σφοδρής κριτικής απο αριστερούς αναγνώστες και απο την “Αυγή” λόγω απανωτών γελοιογραφιών του που αφορούσαν γυναίκες πολιτικούς που το μόνο κοινό τους στοιχείο εκτός απο το φύλο, είναι οτι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στάθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση.
Η απάντηση των “Νέων” ήταν ομολογουμένως πολύ πιό αστεία απο ο,τιδήποτε έχει καταφέρει να δημιουργήσει στην τέχνη του ο συνάδελφος. Ουρλιαχτά για “λογοκρισία”, επιστράτευση..

Eίμαστε όλοι Τατσόπουλοι!

Διαφωνώ με τις κριτικές εναντίον του Π. Τατσόπουλου για τις τοποθετήσεις του για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τον Π. Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου. Τη σάτιρα. Και υποψιάζομαι ότι όλοι αυτοί που του την πέφτουν υποκινούνται από το ποταπό αίσθημα του φθόνου απέναντι σε έναν Άνδρα και σε έναν Πολιτικό (παρακαλώ τη διόρθωση, με Α και Π κεφαλαία), που κατά δήλωσή του έχει "γαμήσει τη μισή Αθήνα".
Ποιος από όλους αυτούς μπορεί να επιδείξει μια τέτοια επίδοση; Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι έχει πάει με 200.000 γυναίκες (τόσο είναι περίπου το 50% του ενεργού σεξουαλικά γυναικείου πληθυσμού της πρωτεύουσας). Και ταυτόχρονα να μιλάει καθημερινά στα μισά ραδιοτηλεοπτικά μέσα της Ελλάδας; Ποιος,