O Ψυχάρης, τα δάνεια, η κυβέρνηση και μια αρκούδα

Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης (δημοσιογράφος)

Η είδηση της άσκησης δίωξης στον Σταύρο Ψυχάρη για τα επισφαλή δάνεια που έλαβε από την Alpha Bank σκόρπισε ένα κύμα ευφορίας στο Διαδίκτυο.
 Οχι βέβαια σαν αυτό που θα σκόρπιζε πριν 10 ή ακόμα καλύτερα 20 χρόνια -όταν ο Ψυχάρης ήταν ο παντοδύναμος θείος όλων μας και ο ΔΟΛ διατηρούσε τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των μοχλών κίνησης της χώρας-, αλλά ακόμα και σήμερα όλο και κάποιο τουίτ έκανε πλάκα, όλο και κάποιο ποιοτικό σάιτ τύπου periodista πανηγύριζε για τη συντριβή που υπέστη η διαπλοκή από κάποιον τίμιο εισαγγελέα, απόγονο του Νίκου Κούρκουλου τότε που γ..μούσε τα πρέκια στον Κατράκη στις ταινίες του Φώσκολου.
Εχοντας υπάρξει «πιστωτής» του Σταύρου Ψυχάρη για κάποια χρόνια, δανείζοντας του την εργατική δύναμή μου μαζί με αρκετές εκατοντάδες ακόμα συναδέλφους μου -δάνειο το οποίο έχει

Η προσευχή ενός βασανισμένου αριστερού

Ω, Θεέ μου, γιατί εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν; Ο Θέμος να στηρίζει με νύχια και με δόντια την αγροτιά, ο Αλαφούζος να παίρνει θέση στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης, οι φωτιές της κουκούλας που έκαιγαν χρόνια στον βωμό της οχλοκρατίας να γίνονται κεράκια στον βωμό της Δημοκρατίας, νεαροί δεξιοί λύκοι να δείχνουν στην Αριστερά τα δόντια τους και να γρυλίζουν κρεμάλες, χωρίς κανένας πολέμιος της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται να βάζει live τα κλάματα, ο Παναγόπουλος -αχ, έκτακτος, μόνο η τραγιάσκα του έλειπε- να θυμάται τις εργασιακές σχέσεις και τις συλλογικές συμβάσεις και ο Μπερμπάτοφ να στέλνει φαγητό στους αποκλεισμένους από τα μπλόκα;

Ω, Θεέ μου, άφες ημίν τα οφειλήματα ημών. Μια ζωή σε απεργίες και διαδηλώσεις, δεκαετίες και δεκαετίες στον τίμιο αγώνα του πεζοδρομίου, λοιδορούμενοι και κατηγορούμενοι,