Το θέατρο έγινε η φωνή ενός παιδιού που ζει στη σιωπή

Μια ανάρτηση στο Instagram, του σκηνοθέτη Γιάννη Μπλέτα (photo) για το ντοκιμαντέρ του «Στελιάνα» στα μέσα του καλοκαιριού ήταν η αφορμή για να δω ένα από από τα πιο τρυφερά θεάματα – πέραν της τυπικής κατηγοριοποίησης του σε τυπολογία – της φετινής χρονιάς.
Το βραβευμένο πλέον ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, «Στελιάννα, περιγράφει μια θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές παιδιά με αυτισμό, όπως η πρωταγωνίστρια.
Αυτό το λαμπερό πρόσωπο της Στελιάννας, έγινε λοιπόν η αφορμή για την κουβέντα με έναν νέο δημιουργό που επιλέγει το Ρέθυμνο της Κρήτης για να πραγματώσει τα καλλιτεχνικά του όνειρα. Παράλληλα μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω έναν ευαίσθητο άνθρωπο που βάζει την τέχνη στην «υπηρεσία» όλων των ανθρώπων, χωρίς διαχωρισμούς.
Ίσως να είναι περιττό, αλλά το «μπράβο» για το θάρρος να αναμετρηθεί με ένα τόσο δύσκολο θέμα χωρίς να καταφύγει σε κλισέ και χωρίς να «χρησιμοποίησει» την πρωταγωνίστριά του αλλά να την αξιοποιήσει για να στείλει μαζί με την ίδια και την οικογένειά της το μήνυμα προς όλους, μας είναι απαραίτητο!
- διαβάστε στο viewtag τη συνέντευξη του σκηνοθέτη Γιάννη Μπλέτα στον Γιάννη Καφάτο (ΕΔΩ)