«Πεθάνετε, αλλά όχι στην πόρτα μας»

Η Μόρια είναι η ντροπή της Ευρώπης, φυσικά και της Ελλάδας. Αλλά η ευθύνη είναι συλλογική, είναι ευρωπαϊκή. Το Αλ Τζαζίρα (και λίγο πριν ο Γκάρντιαν) ήρθε και κράτησε με το ρεπορτάζ του στους Ευρωπαίους τον καθρέφτη: δείτε, συγκινηθείτε, ντραπείτε! Μάταιος κόπος για τους φασίστες και τους φασίζοντες της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας – όλων εκείνων που
αδιαφορούν για το ανθρώπινο δράμα της..
Λέσβου και των ελληνικών νησιών.

Στο Αιγαίο στήθηκε ένα λεπροκομείο των εθνών, μια σύγχρονη Σπιναλόγκα γι αυτούς που η πολιτισμένη Δύση αντιμετωπίζει σαν λεπρούς και τους αφήνει να αποσυντεθούν σωματικά και, κυρίως, ψυχικά, ζώντας στοιβαγμένοι σε ανθρώπινους στάβλους, σε κλοιό από περιττώματα στους γύρω αγρούς, όπου καταφεύγουν όσοι δεν βρουν θέση στον καταυλισμό, περιτριγυρισμένοι από βρωμόνερα χαλασμένων αποχετεύσεων, ζώντας με αναλογικά μια τουαλέτα για 78 άτομα, ένα ντους για 84, με κρεβάτι για πολλούς από αυτούς τα χαλίκια, με ανάμεσά τους παιδόφιλους βιαστές που κακοποιούν βασανισμένα πλάσματα.

Κόλαση επί γης, αλλά οι πολιτισμένοι της Εσπερίας γυρίζουν την πλάτη στο δράμα. Δεν τους νοιάζει αν, πώς και πόσοι θα αντέξουν. «Πεθάνετε, αλλά τραβάτε  παρακάτω, όχι στην πόρτα μας», σαν να λένε. Η Ελλάδα προσφέρεται, χωρίς τη θέλησή της, να είναι η «παρακάτω πόρτα». Και η Λέσβος είναι ο τόπος της εξαθλίωσης που βρίσκεται μακριά από αυτούς για να νιώθουν ασφαλείς. Όσο για τη συνείδησή τους, βρισκεβρί σε διαρκή ύπνωση.