Οταν οι δημοσιογράφοι αυτουπονομεύονται

Πως φθάσαμε στις 3 προτάσεις της ψηφοφορίας στην ΕΣΗΕΑ
Από τη συνέλευση ως την κάλπη – ένα ρεπορτάζ* (επειδή όλοι οφείλουν να ξέρουν)
*(Το ρεπορτάζ της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή)

Από την πρώτη στιγμή, ήταν φανερό ότι το άνοιγμα στη βάση και η γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ έκαναν πολλούς να αισθάνονται άβολα – δυστυχώς, ακόμη και ορισμένες δυνάμεις της Αριστεράς. Γι’ αυτό, κάποιοι προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη διαδικασία με κάθε τρόπο: έδωσαν «γραμμή» στους δικούς τους να μην πάνε ή να παραβρεθούν δι’ αντιπροσώπων, έτσι ώστε να μην επιτευχθεί η αναγκαία απαρτία. Όταν, τελικά, κατάλαβαν ότι η συμμμετοχή ήταν μαζική, επιχείρησαν να διαλύσουν τη συνέλευση, προβάλλοντας αστείες δικαιολογίες (Κανέλλης και Σια). Το κλίμα, όμως, ήταν τόσο οργισμένο και η διάθεση για αγώνα τόσο εμφανής, ώστε «σύρθηκαν» και..
συμμετείχαν (αν και όχι όλοι – ο Τσαλαπάτης , για παράδειγμα, απείχε επιδεικτικά από τη συνέλευση, επιλέγοντας προφανώς να δώσουν τη μάχη αλλού, εκεί όπου ξέρουν καλύτερα).
Και τόλμησαν –ως όφειλαν, άλλωστε– να καταθέσουν την πρότασή τους. Μια πρόταση που, στην αρχική της μορφή που παρουσιάστηκε στη διάρκεια της συνέλευσης, δεν ήταν τίποτε άλλο από το σύμφωνο που έχει επιβάλλει εκβιαστικά στους εργαζόμενούς του ο ΔΟΛ, για οριζόντιες μειώσεις μισθών κατά 20%.
Την ίδια πρόταση έφεραν την επόμενη ημέρα και στη διαδικασία της ΕΣΗΕΑ, όπου θα γινόταν η σύνθεση των διαφόρων προτάσεων για να μπουν σε ψηφοφορία. Δηλαδή, μείωση των αμοιβών 20%! Μόνο όταν τους ειπώθηκε ότι είναι τελείως …αντιτουριστικό να ζητά ψήφο για –20% και ότι εάν πηγαίνεις έτσι οι εργοδότες θα πάρουν –30%, απέκρυψαν την ουσία της πρότασής τους, μιλώντας για… πιθανές μεσοσταθμικές μειώσεις.

Στο μπλοκ του αγώνα, από την άλλη, γεννήθηκε η ελπίδα μιας δυναμικής κοινής παρέμβασης.
Μιας παρέμβασης η οποία, χωρίς να κουκουλώνει τις διαφορές και διαφωνίες, θα έδινε πνοή στους εκατοντάδες εργαζόμενους που θέλουν να δώσουν τη μάχη σήμερα, με ελπίδες επιτυχίας. Οι προτάσεις που κατατέθηκαν από μέλη του Μεικτού Συμβουλίου, οι προτάσεις άλλων έδειξαν εξαρχής ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια κοινή βάση. Την κατεύθυνση αυτή υποστήριξε και ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Δ. Τρίμης.
Η Δημοσιογραφική Συνεργασία (ΠΑΜΕ-ΚΚΕ), από την πλευρά της, έδειξε επίσης διάθεση να κρατήσει δημιουργική στάση και να συμβάλλει στην κοινή προσπάθεια, όπως φάνηκε και από την τοποθέτηση του Παν. Ράμμου και άλλων συναδέλφων που την στηρίζουν από το βήμα της συνέλευσης. Μάλιστα, πρέπει να αναφέρουμε ότι το αρχικό κείμενο μελών του Μεικτού υπογραφόταν από ένα ευρύ φάσμα συναδέλφων, χωρίς να αποκλείονται και προσκείμενοι στη συγκεκριμένη παράταξη.
Από την επόμενη μέρα, όμως, καθώς άρχισε το «παζάρι» στην ΕΣΗΕΑ για τα διαδικαστικά και τη διαμόρφωση των τελικών προτάσεων, φάνηκαν οι πραγματικές προθέσεις όλων.
Το αντιδραστικό-εργοδοτικό μπλοκ κινήθηκε παράλληλα σε δύο μέτωπα: αφενός, του σαμποταρίσματος της ψηφοφορίας και, αφετέρου, της ενοποίησης των προτάσεων που προέρχονταν από αυτό σε μία, διαμορφωμένη μάλιστα με τρόπο που να εξυπηρετεί τα μέγιστα τις προθέσεις του.
Στο πρώτο μέτωπο εκτυλίχθηκαν και πάλι σκηνές απείρου κάλους. Με εξύβριση και απειλές, που έφταναν μέχρι και στο κάλεσμα εισαγγελέα, με ανακοινώσεις και δημοσιεύματα σε blogs. Ακόμα και τηλέφωνο για τοποθέτηση βόμβας έπεσε την Τετάρτη! Τελικά, οι αντιδραστικοί πέτυχαν κάτι: να καθυστερήσουν την επισημοποίηση της διαδικασίας και των τελικών ψηφισμάτων, μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής, μειώνοντας δραστικά τον χρόνο ενημέρωσης των συναδέλφων, που τότε σχόλαγαν από τη δουλειά για Σαββατοκύριακο. Στο δεύτερο μέτωπο, η δουλειά που έγινε ήταν πιο συστηματική και βαθιά.
Με αποτέλεσμα, τελικά, η πρόταση του ΔΟΛ να συρρικνωθεί και να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο υπογραφής μιας συλλογικής σύμβασης ακόμη χειρότερης. Παράλληλα δε, αν και κάνει λόγο για κινητοποιήσεις (ακόμη και διαρκείας), αλλά όχι απεργίες, φροντίζει να διευκρινίσει πως αυτές θα πρέπει να αφορούν εκείνα τα μαγαζιά που δεν καταβάλλουν έγκαιρα αξιοπρεπείς αμοιβές και ασφαλιστικές εισφορές.Τι σημαίνει όμως «αξιοπρεπείς αμοιβές»; Ποιος θα το ορίσει; Γιατί δεν μιλούν για τήρηση των συμβάσεων; Στην πραγματικότητα μιλούν για πράσινο φως στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το κείμενο που κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο (το οποίο ετοιμαζόταν εδώ και καιρό).
Πρόκειται, ουσιαστικά, για την προσπάθεια θεωρητικοποίησης και αιτιολόγησης της εργοδοτικής πρότασης και, από αυτή την άποψη, αξίζει να διαβαστεί προσεκτικά. Ο καμβάς του δεν είναι άλλος από την τήρηση ίσων αποστάσεων ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζόμενους (όχι μόνο την ΕΣΗΕΑ), λες η ιδιοκτησία των μέσων είναι συνεταιριστική. Η δυσάρεστη έκπληξη ήρθε, όμως, από την πλευρά του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ. Διαψεύδοντας τις αρχικές ελπίδες, την τελευταία στιγμή οι εκπρόσωποί του αναγόρευσαν το πολιτικό τους πλαίσιο σε πρόταση για το «δημοψήφισμα».
Πρακτικά δε, παρά τις επίμονες προσπάθειες που έγιναν, αρνήθηκαν κάθε συζήτηση για διαμόρφωση, έστω και στο παρά πέντε, ενός ενιαίου ψηφίσματος. Έτσι, διέσπασαν ντε φάκτο το μέτωπο του αγώνα, μειώνοντας τις πιθανότητες να υπάρξει πρόταση που θα συγκεντρώσει το απαραίτητο καταστατικά 50% συν ένα των ψηφισάντων.
Έτσι, τελικά, έφτασαν να υπάρχουν δύο αγωνιστικές προτάσεις, τη στιγμή που το εργοδοτικό μπλοκ, κατανοώντας προφανώς την κρισιμότητα της κατάστασης, κατάφερε να ενοποιηθεί, παραμερίζοντας τις επιμέρους διαφορές.
Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος του αγώνα, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δημοσιογράφοι που δίνουν τη μάχη για την αξιοπρέπειά τους, τα δικαιώματά τους, τη δουλειά τους, θα συσπειρωθούν στην υποστήριξη της πρότασης Α, δίνοντας ισχυρή εντολή για νικηφόρα αγωνιστική δράση.
-από το greektv-com