Ο Κώστας Κάππος και η γενιά του

Σαν σήμερα, πριν από 14 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Κάππος.
Ο Κάππος ήταν η προσωποποίηση της αγωνιστικότητας, της σωματικής αντοχής, της ανυστεροβουλίας, και της προσήλωσης στα ιδανικά που πίστευε.

Είχε όμως μια μεγάλη αδυναμία. Ήταν απίστευτα ξεροκέφαλος. Κι αυτή η φράση δεν είναι δική μου αλλά του Χαρίλαου που τον εκτιμούσε ως αγωνιστή και είχε στενοχωρηθεί πολύ, τότε το '89, που ο Κώστας έφυγε από το κόμμα..

Ασφαλώς κάθε άνθρωπος έχει τις ιδιαιτερότητες του- Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει.
Πιστεύω όμως πως δεν ήταν η ξεροκεφαλιά που οδήγησε τον Κάππο εκτός ΚΚΕ.
Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που βγήκε από τη δικτατορία και την πάλη ενάντιά της χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Με τους κλασικούς όρους του κομμουνιστικού κινήματος χαρακτηρίστηκαν σχηματικά ως δεξιά και αριστερή τάση του κινήματος. Το ζήτημα είναι πιο σύνθετο.
Και οι δύο αυτές τάσεις είχαν μονόπλευρη- δηλαδή μικρή- και κατά συνέπεια σχηματική εμπειρία της ταξικής πάλης.
Αναδείχτηκαν πολύ γρήγορα σε ηγετικές θέσεις στο κόμμα και στο κίνημα λόγω της έλλειψης στελεχών την οποία προκάλεσε η μακρόχρονη παρανομία του ΚΚΕ και η διάλυση των οργανώσεών του το 1958.
Θεωρητικά διαμορφώθηκαν σε μια περίοδο κρίσης του Παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και διάσπασης των γραμμών του (Μαοϊσμός, ευρωκομουνισμός κλπ.). Σε μια περίοδο που η επανάσταση- παρά τα επιμέρους ξεσπάσματα- είχε βαλτώσει και η ανάπτυξη της θεωρίας είχε μείνει πολύ πίσω.
Οι επιρροές εξ αντικειμένου ήταν πολλές και οδηγούσαν τους ανθρώπους στις πιο διαφορετικές κατευθύνσεις.
Με δυο λόγια αν θέλουμε να κρίνουμε ψύχραιμα αυτή τη γενιά- και φυσικά τον Κ. Κάππο- κι αν θέλουμε να έχουμε σαφή αντίληψη της πορείας τους οφείλουμε να τους εκτιμήσουμε ως προϊόν κρίσης του κομμουνιστικού- επαναστατικού κινήματος και του ΚΚΕ κι όχι το αντίθετο.

- από το fb του δημοσιογράφου και ιστορικού Γιώργου Πετρόπουλου