Oταν διαγράφτηκα απ το ΚΚΕ

Γράφει ο Γιάννης Κουτζουράδης (fb)


Μια ιστορία προσωπικης πίκρας, που για τους περισσότερους εδώ μέσα δεν έχει καμια σημασία, αλλά για αρκετούς έχει, πιστεύω, ενδιαφέρον. Ήθελα να τη γράψω από περισυ, που συμπληρωθηκαν 30 χρόνια απ αυτήν, αλλά είχα αποφασισει να μην αναφέρω κάτι. Απέκτησε όμως ξαφνικά ένα είδος επικαιρότητας, οπότε, είπα, θα το διαπραξω.
.......................................................
Πριν 31 χρόνια λοιπόν διαγράφτηκα απ το ΚΚΕ. Ήταν και παραμένει ένα συναισθηματικο τραύμα για μένα, αξεπέραστο. Είχα πάρει μέρος, για πρώτη και φυσικά τελευταία φορά, στη συνεδρίαση μιας οργάνωσης, στην οποία δεν με γνώριζε κανείς. Μίλησα και είπα πως θεωρώ δίκαιη τη διαγραφη μου, εφόσον είχα παραβει απόφαση της οργάνωσης στην οποία ανήκα, την κομματική οργάνωση του Ριζοσπάστη. Αλλά έπρεπε εκείνη να επιληφθεί. Θυμάμαι πολύ καλά, πως έκλεισα την ομιλία μου λέγοντας πως θα παραμείνω δρων αριστερός, πως δεν θα στραφώ ποτέ εναντίον του Κόμματος - και το τηρησα. Χωρίς να δυσκολευτώ, αφού παρά τις κατά καιρούς επιμέρους πολιτικές διαφωνίες μου, ιδεολογικά δεν απομακρυνθηκα ποτέ. Συμπλήρωσα όμως πως έχω ισχυρές αμφιβολίες ότι θα συμβεί το ίδιο με τους τρεις συντρόφους που εμπλέκονταν στην υπόθεση. Κρατείστε το αυτό.
Είχα παει στον "Ρ" το 79, όντας ήδη δημοσιογράφος, με απόφαση του Π. Γ, του Κόμματος και με μισθό λιγότερο από το μισό των μέχρι τότε απολαβων μου. Στέλεχος από την πρώτη ημέρα, αλλα γρηγορα συγκρούστηκα με τη διεύθυνση - δεν θ αναφερθώ σε τεθνεωτες - για θέματα της εφημερίδας. Πριν περάσουν τρία χρόνια, συναντηθηκα με τον Χαριλαο, εξεθεσα τους λόγους και ζήτησα να απαλλαγώ. Αρκετές ημέρες μετά, με ξανακαλεσε, μου είπε πως εξεταστηκε το θέμα μου και μπορούσα μετά τις εκλογές του 81 να αποχωρήσω. Χωρίς να μου ζητηθεί, προσφέρθηκα να γράφω μια σελίδα πολιτικών σχολίων κάθε Κυριακή, με τίτλο "Εφ όλης της ύλης", πράγμα που έκανα ανελλιπώς για 6 χρόνια. Κι όταν αποφασίστηκε το εγχείρημα του "Ριζου της Δευτέρας" μου ζητήθηκε να αναλάβω μέλος της τριμερους ομάδας έκδοσης, πραγμα που επίσης έκανα. Και τα δύο αυτά χωρίς την παραμικρή αμοιβή. Παράλληλα, είχα την ευθύνη για τα συνδικαλιστικα στην ΕΣΗΕΑ. Και ξαφνικά, δυό στελέχη της οργάνωσης του "Ρ"μου ανακοινώνουν πως πρέπει να προετοιμάσω έναν τρίτο, πολύ νεαρό και παντελως άσχετο με τα συνδικαλιστικα, να με διαδεχθεί. Με αιτιολογία πως δεν εργάζομαι πλέον στην εφημερίδα. Υπακουσα, αλλά διαφοροποιηθηκα συμμετέχοντα σε άλλη παράταξη στην ΕΣΗΕΑ, με επικεφαλής τον και φιλο μου Γ. Βότση. Την συνέχεια την έχετε ήδη διαβάσει.
Ο επιλογος τώρα. Απ τους τρεις εμπλεκομενους, δεύτερης δημοσιογραφικης διαλογής τοτε, κατά γενική ομολογια: ο πρώτος έγινε εξ απορρητων μεγαλομιντιαρχων, χειριζομενος υποθέσεις τους δεκάδων εκατομμυρίων. Ο δεύτερος, εξελίχτηκε σε μαντροσκυλο τηλεοπτικών σταθμών, που μαστιγωνε για χρόνια τους εργαζομενους, με προτίμηση βεβαίως στους πιο αδύναμους. Και ο τρίτος, ανακοινώθηκε χθες, είναι ο εκλεκτός της ημιακροδεξιας κυβερνησης, για να διευθύνει το ΑΠΕ.
Η τότε πρόβλεψη μου, επιβεβαιωθηκε και για τους τρεις. Πιστέψτε με, δεν νοιώθω, πάντως, διόλου δικαιωμένος...
..............................................................
Ναι, η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία.