πέντε χρόνια. Και η αδιάκοπη αυτή παράθεση των στοιχείων καθιστά ξεκάθαρο, ακόμη και στον τελευταίο απλό παρατηρητή, το πόσο διάτρητη ήταν αυτή η εισαγγελική πρόταση, η οποία όχι μόνο ταυτίστηκε με την υπερασπιστική γραμμή της ναζιστικής οργάνωσης, αλλά ξεπέρασε και τα πιο τρελά της όνειρα.
Μάλιστα η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου δεν δίστασε να υιοθετήσει ακόμα και τον ισχυρισμό του Κασιδιάρη ότι στις ομιλίες του λέει ότι «“εμείς πρέπει όλοι να είμαστε προσεχτικοί και προσοχή στη νομιμότητα”, προσθέτοντας ότι σκοπός των πολιτικών του αντιπάλων ήταν να τεθεί το κόμμα εκτός της πολιτικής διαδικασίας».
Πρώτα απ’ όλα η κ. Οικονόμου δεν διερωτήθηκε σε ποιο κανονικό κόμμα τα ηγετικά του στελέχη νιώθουν υποχρεωμένα να δηλώνουν ότι είναι νομοταγή, αν δεν πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση που ο μόνος σκοπός της είναι να παραβαίνει καθημερινά όλο τον Ποινικό Κώδικα. Αλλωστε το ’χει εξηγήσει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος. Εχει πει «είμαστε νομοταγείς, αλλά όχι νομιμόφρονες». Μέσα από άλλη μια φράση που εμπίπτει στον διπλό λόγο που χρησιμοποιεί συστηματικά, ο Αρχηγός κάνει σαφές στα μέλη του ότι απαιτεί από αυτά να μην πιστεύουν στον νόμο και να διαπράττουν εγκληματικές πράξεις, αλλά ταυτόχρονα να συγκαλύπτουν τις πράξεις αυτές, δηλώνοντας «νομοταγείς», προκειμένου η οργάνωση να γλιτώνει κάθε φορά από τις ποινικές της ευθύνες. Αυτό ακριβώς κάνει και ο Κασιδιάρης με τα λεγόμενά του αυτά, τα οποία επικαλείται η κ. εισαγγελέας.
Ομολογία βίαιης δράσης
Αλλά για να δούμε την ακριβή φράση του Κασιδιάρη: «Το ξέρουν ότι το σηκώνουμε το χέρι. Μην τους αφήσουμε όμως να το εκμεταλλευτούν. Πρώτο και κύριο μέλημά μας να διαφυλάξουμε τη νομική υπόσταση του κόμματος». Εδώ ο Κασιδιάρης, με τη φράση «το ξέρουν ότι το σηκώνουμε το χέρι», ξεκινά κατευθείαν ομολογώντας τη βίαιη δράση της οργάνωσης. Αλλά η ομολογία του αυτή έχει βέβαια παραλειφθεί από την εισαγγελική πρόταση. Οσο για το πώς προσπαθεί η Χρυσή Αυγή να «διαφυλάξει τη νομική υπόσταση του κόμματος», το βλέπουμε κάθε φορά που κάποιο μέλος της συλλαμβάνεται με τη γίδα στην πλάτη να έχει εκτελέσει τις εντολές του Αρχηγού. Η οργάνωση αμέσως το αρνείται, όπως συνέβη και με τον Ρουπακιά.
Σε όλη την αυθαίρετη ανάλυσή της η εισαγγελέας επιχειρεί να παρουσιάσει τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής ως «μεμονωμένα περιστατικά». Μάλιστα τις διαχωρίζει σε κακουργήματα και πλημμελήματα για να ισχυριστεί ότι τα δεύτερα δεν ενδιαφέρουν το δικαστήριο και την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης, καθώς το άρθρο 187 του Π.Κ. απαιτεί κακουργήματα. Αμφισβητεί ακόμα και την πειθαρχία που διέπει τη Χρυσή Αυγή, ως τεκμήριο για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης, λέγοντας ότι πειθαρχία «παρατηρείται και σε άλλα πολιτικά κόμματα».
Εν δυνάμει κακουργήματα
Φυσικά διαθέτουμε πάρα πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι επιθέσεις αυτές δεν ήταν «μεμονωμένα περιστατικά» και πρώτα απ’ όλα το modus operandi, δηλαδή τον τρόπο δράσης τον δραστών που είναι πάντα ο ίδιος. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις περισσότερες από 100 συσχετισμένες υποθέσεις που βρίσκονται στη μεγάλη δικογραφία για να καταλάβει ότι μιλάμε για οργανωμένες επιθέσεις πολυάριθμων ομάδων κρούσης, οπλισμένων με μαχαίρια, κοντάρια και άλλα φονικά αντικείμενα, μαυροντυμένων, που δρουν τη νύχτα, σε σύντομο χρονικό διάστημα, με παράγγελμα έναρξης και λήξης.
Να γιατί μας ενδιαφέρουν πολύ και τα πλημμελήματα, όπως π.χ. η επίθεση στο «Συνεργείο» της Ηλιούπολης, η οποία καθοδηγήθηκε από τον Λαγό και τον Μίχο με τη φυσική τους παρουσία. Αλλά μας ενδιαφέρουν βέβαια και για έναν άλλο λόγο. Γιατί όλες οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής ανεξαιρέτως, θα μπορούσαν, εάν οι συνθήκες το είχαν επιτρέψει, να εξελιχθούν σε κακουργήματα.
Από πού προκύπτει αυτό; Μα και πάλι από το γεγονός ότι ο τρόπος δράσης είναι πάντα ο ίδιος, όπως ίδιοι είναι και οι στόχοι. Πάντα οι στόχοι είναι όσοι έχουν την ιδιότητα του μετανάστη, του αντιφασίστα, του αριστερού, του πολιτικού αντίπαλου. Των κατηγοριών δηλαδή που η οργάνωση θεωρεί εχθρούς. Και πώς τους αντιμετωπίζει; Τους «μακελεύει» και τους «λιώνει», όπως ομολογεί ο Λαγός στις τηλεφωνικές του συνομιλίες την ώρα που ο ίδιος καθοδηγεί τη δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Τους «σφάζει» και για την ακρίβεια «σφάζει ό,τι κινείται», όπως έχει ομολογήσει με τον πιο ανατριχιαστικό τρόπο ο Πυρηνάρχης της Νίκαιας Πατέλης.
Αλλωστε το άρθρο 187 για την εγκληματική οργάνωση δεν απαιτεί καν τετελεσμένα κακουργήματα, αλλά τον σκοπό να τελεστούν. Πόσο μάλλον που εδώ είναι τετελεσμένα. Το modus operandi αυτό των επιθέσεων έχει καταγραφεί με τον πιο καθαρό τρόπο και στα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας. Αλλά η κ. Οικονόμου το παρέβλεψε, εστιάζοντας στον μικρό αριθμό περιστατικών όπου ρητά τα θύματα κατονομάζουν τη Χρυσή Αυγή.
Παρέβλεψε δηλαδή το γεγονός ότι ένα θύμα δεν μπορεί να ξέρει πάντα ποιοι είναι οι δράστες που του επιτίθενται, αλλά σίγουρα ξέρει τον οργανωμένο τρόπο με τον οποίο το κάνουν και αυτόν τον τρόπο το Δίκτυο τον κατέγραψε πεντακάθαρα από το 2011 και μετά που ιδρύθηκε. Μάλιστα κατέγραψε και τη δραστική μείωση των επιθέσεων μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης σε βάρος της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Γεγονός που επίσης επιβεβαιώνει τον δράστη των επιθέσεων αυτών.
Τα... χαιρετίσματα
Διαθέτουμε βέβαια και πλήθος καταδικαστικών αποφάσεων από τις οποίες προκύπτει ο οργανωμένος τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής. Οπως έγινε κατά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, έτσι και στην επίθεση στο «Συνεργείο» ή στην επίθεση σε βάρος Πακιστανών στη Βαϊνιά Ιεράπετρας η εγκληματική ενέργεια ξεκίνησε από τα γραφεία της οργάνωσης. Στο «Συνεργείο» μάλιστα από τρία διαφορετικά γραφεία (Νίκαια, Πειραιάς, Αλιμος). Οι καταδικαστικές αποφάσεις τόσο για την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του Δημήτρη Κουσουρή (υπόθεση Περίανδρου) το 1998, όσο και για την απόπειρα ανθρωποκτονίας στο στέκι «Αντίπνοια» το 2008, περιγράφουν ρητά ότι τα κακουργήματα αυτά πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της δράσης της Χρυσής Αυγής.
Αλλά η κ. εισαγγελέας αυτό που θεώρησε σκόπιμο να πει για την «Αντίπνοια» ήταν ότι «το κόμμα δεν γνώριζε τη σχεδιαζόμενη εγκληματική δράση των κατηγορουμένων», γιατί, λέει, όταν οι δράστες διεμήνυσαν στα θύματά τους ότι «“έχετε χαιρετίσματα από τη Χρυσή Αυγή, θα σας γαμήσουμε”, κατά την είσοδό τους στο στέκι Αντίπνοια, δεν γίνεται αναφορά σε κάποιον βουλευτή της Χρυσής Αυγής»(!). Φυσικά οι Σιατούνης και Στράτος έδρασαν τότε στο όνομα του Αρχηγού, όπως και όλοι οι δράστες των επιθέσεων. Γι’ αυτό και έπειτα από δύο χρόνια ο Σιατούνης, ο οποίος ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής, επιβραβεύτηκε κιόλας για τη δράση του από τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο, με μια θέση στο δικό του ψηφοδέλτιο των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2010 για τον Δήμο Αθηναίων.
Ιεραρχία με αρχηγό
Ολες οι επιθέσεις λοιπόν είναι αποτέλεσμα της οργανωμένης δράσης της ναζιστικής οργάνωσης που λειτουργεί με απόλυτη στρατιωτική πειθαρχία (η οποία δεν έχει βέβαια σχέση με τα κανονικά πολιτικά κόμματα) και κάθετη ιεραρχία που στην κορυφή της βρίσκεται ο Αρχηγός, ενώ οι εγκληματικές ενέργειες πραγματοποιούνται μόνο μετά από σχετική εντολή. Ολα αυτά τα περιγράφουν φυσικά σε πλήθος ντοκουμέντων τα ίδια τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, με πρώτο τον Αρχηγό Μιχαλολιάκο που έχει πει ξεκάθαρα ότι η Χρυσή Αυγή έχει «γερές δομές στρατιωτικές. Ναι! Δεν μας φοβίζει ο όρος στρατιωτικές. Γιατί να μας φοβίζει δηλαδή;».
Και βέβαια στον πάγιο τρόπο δράσης της ναζιστικής οργάνωσης είναι κάθε φορά που η εγκληματική της δράση αποκαλύπτεται, να προσπαθεί με κάθε τρόπο να τη συγκαλύψει. Το είδαμε καθαρά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, στην «Αντίπνοια», στο «Συνεργείο» και σε κάθε εγκληματική ενέργεια (βλ. «Εφ.Συν.», 21.07.2017, Οι 10 αρνήσεις της Χρυσής Αυγής). Αλλά η συγκάλυψη προδίδει βέβαια τους ενόχους, επιβεβαιώνοντας ότι οι ενέργειες αυτές πραγματοποιούνται αυστηρά μέσα στο πλαίσιο δράσης της Χρυσής Αυγής. Και αυτό πλέον το δικαστήριο το γνωρίζει πολύ καλά.
Γιάννης Μπασκάκης / EfSyn
No comments:
Post a Comment