Monday, April 18, 2011

Γ. Προβόπουλος: Ενώ έριξε τη χώρα στο μνημονιακό κατήφορο, τώρα την σπρώχνει στον γκρεμό!

Είναι γνωστό πως η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν αποτελεί μόνο τον εποπτικό φορέα των τραπεζών της χώρας, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Εδώ και αρκετά χρόνια, η ΤτΕ δρα ως συνδικαλιστικός εκφραστής, των συμφερόντων όχι μόνο του εγχώριου αλλά και τους διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

Εάν κάποιος ανατρέξει σε παλαιότερες εκθέσεις της ΤτΕ, θα δει πως εδώ και καιρό η ΤτΕ ζητούσε τη λήψη μέτρων αναλόγων με αυτά του Μνημονίου.

Για αυτό το λόγο άλλωστε η ΤτΕ, χαιρέτισε περίπου ως σωτήριο γεγονός την υπαγωγή της Ελλάδας στην κρεατομηχανή της τρόικα. Και αυτό για δύο λόγους:

Πρώτον, για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των πιστωτών, δηλαδή του εγχώριου και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

Δεύτερον, η ΤτΕ, αντιλαμβάνεται το Μνημόνιο ως εργαλείο πειθάρχησης σε ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές: «Η Συμφωνία Στήριξης...

Επιστολή Ηγεμόνα προς επιτελείς, υποτελείς, απλήρωτους, επισφαλείς κ.α.




Αγαπητά μου στελέχη,
μπράβοι κι υποτακτικοί μου, κι εσείς η μάζα των εργαζομένων μου που ενώ από μέσα σας βρίζετε, μπροστά μου στέκεστε σούζα. Αγαπημένοι μου υπάλληλοι που κοιτάτε μόνο τη δουλειά σας και ακούτε εμένα και τα παπαγαλάκια μου, και όχι τα ξένα σώματα του συνδικαλιστικού μιάσματος και τους συνοδοιπόρους τους.
Εχω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, από τα βάθη της τσέπης μου, καθώς όπως ξέρετε σε εμάς τους μάγκες του εταιρικού λάιφ-στάιλ η καρδιά μας χτυπάει στην τσέπη μας και αντίστροφα.

Σας ευχαριστώ που πηδάτε κάγκελα για να δουλέψετε, πηδάτε μάντρες, κρύβεστε σε φορτηγάκια που πατάνε απεργούς, σαν θύματα τράφικινγκ.
Δεν είστε όμως θύματα, γιατί όλα αυτά τα κάνετε ανιδιοτελώς, από αγάπη για την εργασία και το ένδοξο λάιφστάιλ, από αγάπη για την εταιρεία. Ξέρω πως δεν τα κάνετε από φόβο, ούτε επειδή σας ντοπάρω κάθε μέρα με την τρομοκρατία της απόλυσης, των περικοπών και του λουκέτου. Ξέρω πως..

Sunday, April 17, 2011

Oι μαριονέτες του συστήματος

Το να πιούμε στην υγεία του ανεξάρτητου τύπου, είναι κοροϊδία.

Δεν υπάρχει σήμερα τέτοιο πράγμα. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.

Δεν υπάρχει κανένας από εσάς που θα τολμούσε να γράψει την ειλικρινή του άποψη. Αν το κάνατε, ξέρετε εκ των προτέρων, ότι αυτή δεν θα δημοσιεύονταν ποτέ.

Πληρώνομαι μισθό κάθε εβδομάδα, έτσι ώστε να μην αναφέρεται στην εφημερίδα μου η ειλικρινής μου άποψη.

Και άλλοι από εσάς πληρώνονται μισθούς για το ίδιο ακριβώς πράγμα, ενώ όποιοι είναι τόσο αφελείς, ώστε να γράψουν την ειλικρινή τους γνώμη, θα βρίσκονταν αμέσως στο δρόμο, ψάχνοντας για νέα εργασία.

Αν επέτρεπα στον εαυτό μου να δημοσιεύσει την ειλικρινή μου άποψη, θα είχα χάσει τη δουλειά μου μέσα σε 24 ώρες.

Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταστρέφουν την αλήθεια, να λένε ψέματα, να διαστρεβλώνουν, να κατηγορούν, να υποκλίνονται στον Μαμμωνά, και να πουλάνε την πατρίδα και τη φυλή τους για τον…

Τρίτωσε το κακό. Σε κάθε εισβολή και μια χοντροκομμένη προβοκάτσια;

Επιστολή κατοίκων της Λαυρεωτικής (15/04/2011)

«Τεράστια ερωτήματα προκαλεί η νυχτερινή καταδρομή έξω από το σπίτι μιας οικογένειας συμπολιτών μας στην Κερατέα, που τυγχάνει επαγγελματικά και οι δύο γονείς να είναι αστυνομικοί. Ερωτήματα για τα πραγματικά κίνητρα των αγνώστων δραστών, που ενώ όλοι οι πολίτες βρισκόταν σε κατάσταση συναγερμού στην μια άκρη της πόλης, αυτοί οι «άγνωστοι κουκουλοφόροι» βρέθηκαν ξαφνικά στην άλλη άκρη της Κερατέας, για να κάψουν δύο αυτοκίνητα μιας οικογένειας συμπολιτώνμας. Πως γίνεται κάθε φορά που η αστυνομία εφορμά με τις διμοιρίες των ΜΑΤ μέσα στην πόλη της Κερατέας, πάντα να υπάρχει κάποιο περιστατικό που να προκαλεί βάσιμες υποψίες για προβοκάτσια;
Όταν πριν από τρεις μήνες έγινε η πρώτη εισβολή των ΜΑΤ στην Κερατέα, όταν οι εικόνες με τις απίστευτες βιαιότητες σε βάρος παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων έκαναν το γύρο του κόσμου μέσα από το διαδίκτυο και τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, τότε εντελώς αναπάντεχα κάποιοι «άγνωστοι» με βαριοπούλες έσπασαν με πρωτοφανή μανία τις κολώνες, στο υπό ανέγερση ΚΑΠΗ που βρίσκεται μια ανάσα από το..

Sunday, April 10, 2011

Η περίπτωση Rafael Correa (το χρέος είναι ανήθικο)


Μια περίπτωση πολιτικού ηγέτη που χρήζει ιδιαίτερης μνείας, είναι αυτή του προέδρου του Ecuador (Ισημερινού), Rafael Correa, που ανέλαβε την εξουσία το 2007, κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες για τη χώρα του συνθήκες.
Ο 48χρονος Correa, τονίζοντας το γεγονός ότι κάθε άλλο παρά παραδοσιακός πολιτικός είναι, προσπάθησε πάνω απ όλα να ανασκευάσει το όλο πολιτικό σύστημα της χώρας του, και να τονώσει τις δημόσιες δαπάνες. Μεταξύ άλλων, ακύρωσε τα χρέη της χώρας του προς τους ξένους επενδυτές, και συγκρούσθηκε με τη Ουάσιγκτον. Εκτός των άλλων, έχει αποκαλέσει τον Αμερικανό πρόεδρο George Bush «ηλίθιο», και έχει κατηγορήσει τα ΜΜΕ της χώρας του ότι συμπεριφέρονται σαν «άγρια θηρία». Ενώ στη διάρκεια αναταραχών στη πρωτεύουσα Quito, στάθηκε μόνος του ενώπιον του πλήθους, ανοίγοντας το πουκάμισό του και φωνάζοντας: «Αν θέλετε να με σκοτώσετε, ορίστε. Εδώ είμαι. Σκοτώστε τον πρόεδρο σας αν είσαστε δυσαρεστημένοι, αν είσαστε τόσο γενναίοι…».
Ο Correa, που έχει σπουδάσει στην Αμερική και έχει διατελέσει και υπουργός Οικονομικών, θεωρεί πως το κύριο εμπόδιο στην ανάπτυξη της χώρας του είναι η εξάρτησή της στους ξένους δανειστές. Αναλαμβάνοντας την προεδρία, χαρακτήρισε το χρέος του κράτους ως παράνομο, με την αιτιολογία ότι τα προηγούμενα καθεστώτα που δανείστηκαν τα ποσά αυτά ήταν διεφθαρμένα. Ορκίστηκε να πολεμήσει τους δανειστές στα διεθνή δικαστήρια, και να μειώσει τα χρέη.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Marc Chernick του Georgetown University, «ο πρόεδρος ανέλαβε την εξουσία, πιστεύοντας πραγματικά πως η χώρα του εξουσιάζεται χρόνια από μια διεφθαρμένη πολιτική τάξη, την οποία δεσμεύτηκε να ανασκευάσει».

Η κυβέρνησή του στάθηκε όρθια απέναντι στο ΔΝΤ και τη Παγκόσμια Τράπεζα, κατηγορώντας τους για τις οικονομικές δυσκολίες του Ecuador. Προχώρησε μάλιστα στην άμεση διακοπή των πληρωμών των δόσεων των «παράνομων» δανείων, προσπαθώντας παράλληλα να αυξήσει τα δημόσια έσοδα μέσω επαναδιαπραγμάτευσης των κρατικών συμβολαίων με τις ξένες πετρελαϊκές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα του. Το Ecuador, που ανήκει στον Opec, εξαρτάται οικονομικά κυρίως από τις εξαγωγές πετρελαίου, και από τα πάμπολλα εμβάσματα των εκατοντάδων χιλιάδων υπηκόων του που εργάζονται στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Ισπανία).

Τζιμάκος για την απεργία των δημοσιογράφων και τον ρόλο των εκδοτών


Να εγκαταλείψουμε το θανάσιμο εναγκαλισμό του κοινοβουλευτικού κρετινισμού

«Αν ένας πολιτικός ανακάλυπτε ότι υπήρχαν κανίβαλοι στην περιφέρειά του, θα τους υποσχόταν ιεραπόστολους για δείπνο»
Λούις Μένκεν



Αλλεπάλληλα, αυτές τις μέρες, τα δημοσιεύματα στα αστικά ΜΜΕ που εκτιμούν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και τις προσδιορίζουν «από αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο, μέχρι ευρύ ανασχηματισμό και εκλογές, όπως γράφει η ιστοσελίδα του «Πρώτου Θέματος», επικαλούμενο «την ανταρσία των βουλευτών του κόμματος στον ΚΤΕ Οικονομίας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί πλέον εν αμφιβόλω η ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων που προωθεί ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μεταξύ των οποίων και οι ρυθμίσεις για τα νέα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με την Τρόικα».
Και εδώ είναι, κατά την άποψη μου η ουσία της υπόθεσης. Οποιες πολιτικές εξελίξεις θα δρομολογηθούν δεν θα είναι κάτω από την πίεση των λαϊκών και εργατικών αγώνων αλλά αποτέλεσμα εσωκομματικών προβλημάτων της κυβερνητικής παράταξης και των προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων που εξυπηρετούν Πασοκικά κυβερνητικά στελέχη.
Οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη. Σίγουρα ενδιαφέρουν τα αστικά κόμματα και τους πολιτικάντηδες.
Ενδιαφέρονται, τα κόμματα, για τα εκλογικά ποσοστά τους γιατί απ’ αυτά εξαρτάται τι λεφτά θα τσεπώνουν απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό. Επίσης ενδιαφέρονται αν θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν όχι απλώς και γενικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που έτσι κι αλλιώς το κάνουν, αλλά άλλες είναι οι μίζες που πέφτουν, σε κομματικά ταμεία και σε στελέχη τους, από πολυεθνικές και πλουτοκράτες όταν είναι στην κυβέρνηση, (βλέπε Ζήμενς, πολεμικές δαπάνες κλπ) και άλλου ύψους «μαύρα λεφτά» καταλήγουν στην αντιπολίτευση.
Για το ενδεχόμενο εκλογών ενδιαφέρονται, επίσης, οι πολιτικάντηδες για την προσωπική τους πολιτική επιβίωση, αλλά και για να μπορέσουν απ’ την..

Το Debtocracy και η κριτική εξ αριστερών

Το Debtocracy σίγουρα το είδε πολύς κόσμος, και προφανώς έγινε και αντικείμενο συζήτησης. Για όσους δεν το έχουν δει, υπάρχει και κομμάτι της αριστεράς που το κατακρίνει, ιδίως το ΚΚΕ, αλλά και όχι μόνο.
Βέβαια, είναι γενικά σωστό και απαραίτητο να γίνεται κριτική, και μιλώντας συγκεκριμένα για την περίπτωση του Debtocracy, υπάρχουν πολλά σημεία που θα πρέπει να γίνει κριτική.
Και εγώ άλλωστε έκανα μια -μάλλον light- κριτική σε ορισμένα σημεία. Και στην πραγματικότητα, η σφοδρή κριτική των κουκουέδων (οι οποίοι έχουν μουρλαθεί να το κριτικάρουν) ότι το ντοκιμαντέρ δε τα βάζει με τον πυρήνα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, αλλά προτιμά να επικεντρωθεί σε δευτερεύοντα ζητήματα, είναι σωστή, την αλήθεια λένε.
Το ντοκιμαντέρ αδυνατεί να κατανοήσει το ότι το κυνήγι του προσωπικού κέρδους έχει οδηγήσει όλους τους κεφαλαιοκράτες στην Ασία, με τη Δύση να παρακμάζει, ενώ δε δείχνει και το πώς ανέβηκαν οι τραπεζίτες ως "υποκαταστάτες" της απαιτούμενης ρευστότητας, μιας και οι βιομήχανοι έφυγαν (και φεύγουν) από τη δύση, κτλ, κτλ, κτλ.
Από την άλλη όμως, το ντοκιμαντέρ μιλά απλά και κατανοητά για έννοιες όπως πχ το απεχθές χρέος, που είναι προωθητικές, και θα πρέπει να..

Γραφειοκράτες και απεργία

Aνακοίνωση Financial Crimes

Μια νέα ανταρσία ενάντια στους γραφειοκράτες του κλάδου ήταν η απεργιακή συγκέντρωση της Παρασκευής. Κάτω από την απαίτηση αρκετών συναδέλφων που εκφράστηκε και με ομιλίες και με συνθηματολογία, με την άρνηση του να συμμετέχει σε διαδήλωση χωρίς πρώτα να υπάρχει απόφαση για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων, κερδίσαμε μια μικρή πρώτη μάχη. Το διασωματειακό αναγκάστηκε (παρόλο που δεν το ήθελε) να προκηρύξει στάση εργασίας 6πμ-12 μεσημέρι τη Δευτέρα δυστυχώς μόνο για τις εφημερίδες. Παράλληλα αντίστοιχες κινητοποιήσεις ανακοινώθηκαν και για την επαρχία, όταν έγινε ενημέρωση ότι πιθανόν να γίνει απόπειρα να κλειστούν τυπογραφεία της επαρχίας για να τυπωθούν τα απεργοσπαστικά φύλλα.
Η απόφαση αυτή ήταν η τρίπλα των γραφειοκρατών να ξεφύγουν από την πίεση των εργαζόμενων για κλιμάκωση των απεργιών από Δευτέρα. Όλες οι τοποθετήσεις που έγιναν στην ανοιχτή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο οδόστρωμα της Ακαδημίας έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, απαιτούσαν κλιμάκωση με απεργία διαρκείας. Σε αυτό το μήκος κύματος, ήταν και η τοποθέτηση εκπροσώπων από σωματεία όπως του Δ. Καμαρινόπουλου από την ΕΤΕΡ και..