Ο υφυπ. Ναυτιλίας Γ. Βερνίκος έχει και offshore - ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση

Συνήθως τους χαρακτηρίζουμε "ανθρώπους της αγοράς" και αυτός ο προσδιορισμός "της αγοράς" χαιρετίζεται ως θετικός, σε αντιδιαστολή μάλιστα με αυτούς "του Δημοσίου" που ταυτίζονται με το απόλυτο κακό.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο κ. Γ. Βερνίκος που ανέλαβε υφυπουργός παρότι ως επιχειρηματίας είχε τιμωρηθεί με πρόστιμο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Ο κ. Βερνίκος, ο άνθρωπος στον οποίο ανατέθηκε το υφυπουργείο Ναυτιλίας, δηλαδή η δι-επαφή με τους εφοπλιστές, είναι και ο ίδιος εφοπλιστής και άνθρωπος της αγοράς.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το αντιστασιακό του παρελθόν αποτελεί εγγύηση ή έστω μία έξωθεν καλή μαρτυρία ότι ως υπουργός θα είναι με το στρατόπεδο του δημοσίου συμφέροντος και όχι με την λαθρόβια επιχειρηματική τάξη που επιδεικτικά φοροδιαφεύγει ή εξίσου επιδεικτικά..

Σινούκ ρεφενέ

Καλώς ή κακώς, το μπούμπερανγκ φτιάχτηκε για να γυρνάει στον ρίπτη. Ελπίζω τα παλικάρια της Κουμουνδούρου να το γνωρίζουν αυτό…

Με τα φτερά της νίκης ο Σύριζα, ετοιμάζεται με φιέστες Ζίζεκ να αναλάβει την εξουσία μίας σμπαραλιασμένης χώρας, με την κοινωνία βουτηγμένη στην παράνοια και την ανασφάλεια. Ωστόσο, οι εκπτώσεις στις προγραμματικές του δεσμεύσεις έχουν αρχίσει να βγάζουν μάτι. Ο δε στόχος της “Κυβέρνησης της Αριστεράς” κινδυνεύει άμεσα να μετατραπεί σε ανέκδοτο, τόσο λόγω της διολίσθησης του Σύριζα προς το Κέντρο, όσο και της εγκληματικής στάσης των υπόλοιπων πόλων της Αριστεράς, την Δημ.Αρ. και του ΚΚΕ. Ας κάνουμε όμως μία υπόθεση εργασίας ότι αυτή η ιστορική “Κυβέρνηση της Αριστεράς” διαμορφώνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις 18 Ιουνίου.

Μια νύχτα -όχι τόσο- μαγική σαν την Αργεντινή
Έγραφα πριν δύο χρόνια (λίγο πριν υπογράψουμε το πρώτο Μνημόνιο), ότι το σενάριο της Αργεντινής, δηλαδή η “πτώχευση μετά το ΔΝΤ” θα είναι το χειρότερο δυνατό. Δυστυχώς, μετά τα δύο χρόνια εφαρμογής δύο μνημονίων κι ενός μεσοπρόθεσμου προγράμματος, οι προβλέψεις πέφτουν αρκετά μέσα. Η παραγωγική υποδομή είναι διαλυμένη. Οι πλούσιες ελίτ, αλλά και οι μικρότεροι παρασιτικοί οργανισμοί τους, έχουν σηκώσει την μπάνκα. Η δημόσια περιουσία αξίζει μία χούφτα παλιές καλές δεκάρες…
Στο δεδομένο περιβάλλον η ενδεχόμενη πτώχευση είναι ένα..