Wednesday, December 19, 2012

Eμείς δεν έχουμε να φάμε κι εσύ Ανδρέα Κουρή με την Πόρσε πηγαίνεις για scuba diving


Απολυμένοι Metropolis: Ανακαλύψαμε τον Ανδρέα Κουρή σε κεντρικό καφέ και τον… επισκεφτήκαμε 

Τη Δευτέρα (3/12) το μεσημέρι εντοπίσαμε τυχαία τον «άφαντο» εργοδότη μας, Ανδρέα Κουρή, σε γνωστό καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή είχαμε επιδιώξει επανειλημμένα να τον συναντήσουμε από τον περασμένο Μάρτιο, μόνοι ή με τους δικηγόρους, προκειμένου να μας ξεκαθαρίσει τις προσθέσεις του – κάτι που δεν έγινε ποτέ εφικτό – θεωρήσαμε ότι έπρεπε να τον πλησιάσουμε ώστε να μας δώσει κάποιες στοιχειώδεις εξηγήσεις για την αποπληρωμή των μισθών και των αποζημιώσεών μας, που ανέρχονται συνολικά σε περίπου 500 χιλιάδες ευρώ.
Έτσι, δίνοντας τόπο στην οργή και στη δίκαιη αγανάκτησή μας, αποφασίσαμε να μαζευτούμε και να μπούμε στο κατάμεστο από θαμώνες μαγαζί, προκειμένου να έχουμε μια..

Monday, December 3, 2012

«Τι μου δίνει ζωή τελικά;»

 Επιστολή απολυμένου στα Metropolis του Α. Κουρή

Ξυπνάω το πρωί γεμάτος ενέργεια, διάθεση, ελπίδα, θάρρος.
Κάθε μέρα γνωστοί και συγγενείς μου τηλεφωνούν. Ανησυχούν για το πώς τα πάω. 6 μήνες άνεργος, ένα χρόνο απλήρωτος. Ρωτούν πως την βγάζω, αν βρήκα δουλειά, αν είχα κάτι νεότερο από την παλιά μου δουλειά στο Metropolis. Λένε ότι κινδυνεύω και από κατάθλιψη.
Μα εγώ ξυπνάω νωρίς κάθε πρωί, με πάθος να ζήσω την μέρα, με πράγματα να κάνω, με στόχο. Έχω γεμίσει συναισθήματα. Χαρά, ενθουσιασμός, πάθος, οργή, μίσος, αγάπη. Και αργά το βράδυ κοιμάμαι κατάκοπος, μα περήφανος και αξιοπρεπής. Έχω πάθει κάτι; Άλλα έπρεπε να μου συμβαίνουν.
Τι είναι αυτό που μου δίνει ζωή;
Είναι η ελπίδα ότι θα πάει καλύτερα το κράτος; ότι θα τελειώσει η κρίση; ότι θα ανοίξουν οι δουλειές των αφεντικών και θα βρω και εγώ μία; ότι το παλιό μου αφεντικό, o Ανδρέας Κουρής, θα με λυπηθεί και θα μου δώσει αυτά που μου χρωστάει; ότι θα βρεθεί κάποιος που θα τον αναγκάσει να τα δώσει;..