Είδα με ιδιαίτερη χαρά την συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου. Το τελευταίο διάστημα την είχα χάσει. Δεν έκανε δημόσιες εμφανίσεις. Χαίρομαι που είναι καλά καθώς ουδέποτε προσωποποίησα τις πολιτικές και ιδεολογικέ διαφορές. Όχι μόνο με την Αλέκα αλλά με τον οποιοδήποτε.
Δεν μπορώ να πω ότι το περιεχόμενο..
της συνέντευξης της μου προκάλεσε τα ίδια αισθήματα. Για να ακριβολογώ «με έβγαλε από τα ρούχα μου».
Το χειρότερο πράγμα στην πολιτική είναι οι εμμονές και η αδυναμία- έστω εκ των υστέρων- εξαγωγής συμπερασμάτων.
Η Αλέκα, όπως και η υπόλοιπη σημερινή ηγεσία του κόμματος διαπνέονται από ένα σύνδρομο δικαίωσης εντελώς καταστροφικό για το κόμμα. Καμία εξέλιξη δεν μεταβάλει τις εκτιμήσεις και τις πράξεις τους. Ό,τι προείπαν κι ό,τι έπραξαν είναι απολύτως δικαιωμένο. Ό,τι κι αν συμβεί.
Διαβάζω στη συνέντευξη: «Αν το ΚΚΕ το 2012 και το 2015 είχε υποχωρήσει στην πίεση της λαϊκής ελπίδας και αυταπάτης - που είχε προσχεδιασμένα καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ -, θα ήμασταν συνένοχοι του. Το χειρότερο: δεν θα είχαν αναπτυχθεί και αυτοί οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, χάρη στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε έστω και αυτές τις παραχωρήσεις».
Ορισμένες παρατηρήσεις:
1. Άλλο το 2012 κι άλλο το 2015. Κανείς δεν ζήτησε από το ΚΚΕ να στηρίξει κυβερνήσεις των άλλων και στη συγκεκριμένη περίπτωση κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς που διαφωνούσαμε, ζητούσαμε από το Κόμμα να πρωταγωνιστήσει, με δική του πολιτική, στις εξελίξεις, να μην αφήσει στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτοβουλία των κινήσεων και στο πλαίσιο αυτό να αντιμετωπίσει το εκάστοτε κυβερνητικό ζήτημα.
2. Το 2012, πριν τις εκλογές του Μαΐου, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη. Ήταν όμως και το ΚΚΕ. Είχε προηγηθεί το κίνημα των Πλατειών μερικούς μήνες νωρίτερα στο οποίο το ΚΚΕ- σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ- γύρισε την πλάτη. Η πολιτική ρευστότητα ήταν απολύτως εμφανής. Το ίδιο και η στροφή των μαζών προς τα Αριστερά. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε με την πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς πιέζοντας το ΚΚΕ προς αυτή την κατεύθυνηση. Τότε ήταν η ευκαιρία το ΚΚΕ να βγει πιο μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι έκανε όμως; Απέρριψε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τη δική του πρόταση- του 15ου Συνεδρίου- για κυβέρνηση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου. Απέρριψε οποιοδήποτε ενδεχόμενο συμμετοχής σε κυβέρνηση, όποια κι αν ήταν αυτή, και ταύτισε την πολιτική του ύπαρξη μόνο με την σοσιαλιστική επανάσταση που θα γινόταν κάποια στιγμή στο μέλλον. Αντί να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπει το ίδιο ηγέτης στην κίνηση των μαζών έκατσε στην άκρη κι άφησε όλο το χώρο στον Αλ. Τσίπρα και στο κόμμα του να ηγηθούν των εξελίξεων. Το ΚΚΕ το 2012 αρνήθηκε να ηγηθεί των μαζών στην πάλη για τα προβλήματά τους και να αναλάβει όσες ευθύνες απέρρεαν απ’ αυτή την ηγεσία. Και το πλήρωσε ακριβά. Μέσα σε ένα μήνα έχασε το μισό της εκλογικής του δύναμης. Το να λέει σήμερα η Αλέκα πως το 2012 θα γινόμασταν συνένοχοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ή κοροϊδία ή παντελής ανικανότητα εκτίμησης των πραγμάτων. Γιατί υπήρχε μόνο το ενδεχόμενο να γίνουμε συνένοχοι του ΣΥΡΙΖΑ και δεν υπήρχε το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει συνένοχος του ΚΚΕ; Σε τι θα έβλαπτε τα συμφέροντα των μαζών αυτό το ενδεχόμενο που αποσιωπείται εντελώς;
3. Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πλέον κυβερνητική δύναμη. Οι όροι δεν ήταν ίδιοι με το 2012. Εντούτοις το πρώτο εξάμηνο του 2015 το ΚΚΕ είχε την ευκαιρία να πιέσει την κυβέρνηση ώστε να μην εξελιχτεί όπως εξελίχτηκε. Μπορούσε να το κάνει αν προέβαλε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα απεμπλοκής από τα μνημόνια, την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη και πάνω σε αυτό καλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση- ενδεχομένως και με την ανοχή του κόμματος. Δεν το έπραξε. Δεν έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολη θέση, δεν πρωταγωνίστησε και δεν επηρέασε καθόλου τις εσωτερικές εξελίξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα πρόβαλε τη θέση της παραμονής στο ευρώ σπρώχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνηση που τελικά πήρε.
4. Ισχυρίζεται η Αλέκα πως αν το ΚΚΕ δεν κρατούσε την πολιτική γραμμή που κράτησε «δεν θα είχαν αναπτυχθεί και αυτοί οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, χάρη στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε έστω και αυτές τις παραχωρήσεις». Μάλλον ζει σε άλλο πλανήτη. Ποιοι ήταν αυτοί οι αγώνες που υποχρέωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει παραχωρήσεις; Που τους είδε, τη στιγμή μάλιστα που το ΚΚΕ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κατάφερε να περάσει όσα μέτρα πέρασε γιατί ως πολιτική δύναμη με αριστερό παρελθόν και πρόσημο μπορούσε να ενσωματώνει ευρύτατες μάζες και να αποθαρρύνει την αυτοτελή δράση τους;
- από το fb του δημοσιογράφου και ιστορικού Γιώργου Πετρόπουλου
Δεν μπορώ να πω ότι το περιεχόμενο..
της συνέντευξης της μου προκάλεσε τα ίδια αισθήματα. Για να ακριβολογώ «με έβγαλε από τα ρούχα μου».
Το χειρότερο πράγμα στην πολιτική είναι οι εμμονές και η αδυναμία- έστω εκ των υστέρων- εξαγωγής συμπερασμάτων.
Η Αλέκα, όπως και η υπόλοιπη σημερινή ηγεσία του κόμματος διαπνέονται από ένα σύνδρομο δικαίωσης εντελώς καταστροφικό για το κόμμα. Καμία εξέλιξη δεν μεταβάλει τις εκτιμήσεις και τις πράξεις τους. Ό,τι προείπαν κι ό,τι έπραξαν είναι απολύτως δικαιωμένο. Ό,τι κι αν συμβεί.
Διαβάζω στη συνέντευξη: «Αν το ΚΚΕ το 2012 και το 2015 είχε υποχωρήσει στην πίεση της λαϊκής ελπίδας και αυταπάτης - που είχε προσχεδιασμένα καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ -, θα ήμασταν συνένοχοι του. Το χειρότερο: δεν θα είχαν αναπτυχθεί και αυτοί οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, χάρη στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε έστω και αυτές τις παραχωρήσεις».
Ορισμένες παρατηρήσεις:
1. Άλλο το 2012 κι άλλο το 2015. Κανείς δεν ζήτησε από το ΚΚΕ να στηρίξει κυβερνήσεις των άλλων και στη συγκεκριμένη περίπτωση κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς που διαφωνούσαμε, ζητούσαμε από το Κόμμα να πρωταγωνιστήσει, με δική του πολιτική, στις εξελίξεις, να μην αφήσει στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτοβουλία των κινήσεων και στο πλαίσιο αυτό να αντιμετωπίσει το εκάστοτε κυβερνητικό ζήτημα.
2. Το 2012, πριν τις εκλογές του Μαΐου, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη. Ήταν όμως και το ΚΚΕ. Είχε προηγηθεί το κίνημα των Πλατειών μερικούς μήνες νωρίτερα στο οποίο το ΚΚΕ- σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ- γύρισε την πλάτη. Η πολιτική ρευστότητα ήταν απολύτως εμφανής. Το ίδιο και η στροφή των μαζών προς τα Αριστερά. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε με την πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς πιέζοντας το ΚΚΕ προς αυτή την κατεύθυνηση. Τότε ήταν η ευκαιρία το ΚΚΕ να βγει πιο μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι έκανε όμως; Απέρριψε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τη δική του πρόταση- του 15ου Συνεδρίου- για κυβέρνηση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου. Απέρριψε οποιοδήποτε ενδεχόμενο συμμετοχής σε κυβέρνηση, όποια κι αν ήταν αυτή, και ταύτισε την πολιτική του ύπαρξη μόνο με την σοσιαλιστική επανάσταση που θα γινόταν κάποια στιγμή στο μέλλον. Αντί να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπει το ίδιο ηγέτης στην κίνηση των μαζών έκατσε στην άκρη κι άφησε όλο το χώρο στον Αλ. Τσίπρα και στο κόμμα του να ηγηθούν των εξελίξεων. Το ΚΚΕ το 2012 αρνήθηκε να ηγηθεί των μαζών στην πάλη για τα προβλήματά τους και να αναλάβει όσες ευθύνες απέρρεαν απ’ αυτή την ηγεσία. Και το πλήρωσε ακριβά. Μέσα σε ένα μήνα έχασε το μισό της εκλογικής του δύναμης. Το να λέει σήμερα η Αλέκα πως το 2012 θα γινόμασταν συνένοχοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ή κοροϊδία ή παντελής ανικανότητα εκτίμησης των πραγμάτων. Γιατί υπήρχε μόνο το ενδεχόμενο να γίνουμε συνένοχοι του ΣΥΡΙΖΑ και δεν υπήρχε το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει συνένοχος του ΚΚΕ; Σε τι θα έβλαπτε τα συμφέροντα των μαζών αυτό το ενδεχόμενο που αποσιωπείται εντελώς;
3. Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πλέον κυβερνητική δύναμη. Οι όροι δεν ήταν ίδιοι με το 2012. Εντούτοις το πρώτο εξάμηνο του 2015 το ΚΚΕ είχε την ευκαιρία να πιέσει την κυβέρνηση ώστε να μην εξελιχτεί όπως εξελίχτηκε. Μπορούσε να το κάνει αν προέβαλε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα απεμπλοκής από τα μνημόνια, την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη και πάνω σε αυτό καλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση- ενδεχομένως και με την ανοχή του κόμματος. Δεν το έπραξε. Δεν έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολη θέση, δεν πρωταγωνίστησε και δεν επηρέασε καθόλου τις εσωτερικές εξελίξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα πρόβαλε τη θέση της παραμονής στο ευρώ σπρώχνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνηση που τελικά πήρε.
4. Ισχυρίζεται η Αλέκα πως αν το ΚΚΕ δεν κρατούσε την πολιτική γραμμή που κράτησε «δεν θα είχαν αναπτυχθεί και αυτοί οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, χάρη στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε έστω και αυτές τις παραχωρήσεις». Μάλλον ζει σε άλλο πλανήτη. Ποιοι ήταν αυτοί οι αγώνες που υποχρέωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει παραχωρήσεις; Που τους είδε, τη στιγμή μάλιστα που το ΚΚΕ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κατάφερε να περάσει όσα μέτρα πέρασε γιατί ως πολιτική δύναμη με αριστερό παρελθόν και πρόσημο μπορούσε να ενσωματώνει ευρύτατες μάζες και να αποθαρρύνει την αυτοτελή δράση τους;
- από το fb του δημοσιογράφου και ιστορικού Γιώργου Πετρόπουλου
No comments:
Post a Comment