Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως εξής:
"Έφυγε από κοντά μας ο Κώστας Φιλίνης, ηγετική προσωπικότητα της ανανεωτικής και κομουνιστικής αριστεράς. Ο Κώστας Φιλίνης υπήρξε στέλεχος του νεολαιίστικου κινήματος της Αντίστασης, στέλεχος της ΟΚΝΕ από το 1941, Στην ίδια περίοδο έγινε μέλος και στα επόμενα χρόνια ανώτερο στέλεχος του ΚΚΕ και στα χρόνια μετά το «ιστορικό σχίσμα» του 1968 ηγετική προσωπικότητα του κινήματος της ανανεωτικής Αριστεράς: Μέλος της ηγεσίας του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ και του Συνασπισμού της Αριστεράς., παρέμεινε δε μέχρι τέλους στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κ. Φιλίνης δεν ήταν απλά μια από τις ηγετικές μορφές της ανανεωτικής αριστεράς ήταν εκείνη η πολιτική προσωπικότητα που συνέβαλε αποφασιστικά στα μεγάλα αποκρυσταλλώματα των θεωρητικών αναζητήσεων και των στρατηγικών στοχεύσεων της. Ήταν αυτός που συνέβαλε στην εμβάθυνση της κριτικής γύρω από τον χαρακτήρα των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού , μίλησε για την πολλαπλότητα των πολιτικών υποκειμένων ενώ ανέδειξε τον ρόλο των κινημάτων κοινωνικής κριτικής ως βασικά στοιχεία της στρατηγικής του δημοκρατικού δρόμου για το σοσιαλισμό. Με δύο λόγια υπηρέτησε θεωρητικά και πολιτικά την αντίληψη «πως ο σοσιαλισμό ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει καθόλου». Χωρίς τον Κώστα Φιλίνη η υπόθεση της κομμουνιστικής ανανέωσης θα στερείτο πολλά από τα φυσιογνωμικά και στρατηγικά χαρακτηριστικά της που την ανέδειξαν ως ένα διακριτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα ..
Ειδικότερα:
Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ το 1941. Πήρε μέρος στην ίδρυση της ΕΠΟΝ. Έζησε όλες τις περιπέτειες της Κατοχής, των Δεκεμβριανών του ‘ 44 και των μεταβαρκιζιανών χρόνων μετέχοντας στο Προεδρείο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ. Έζησε όλη την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και τα πιο δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια παράνομος μέσα στην Αθήνα. Στα 1948 πήρε μέρος στη συγκρότηση και τη δράση του «2ου παράνομου κομματικού κέντρου», την πρωτοβουλία του οποίου είχε ο Σταύρος Κασιμάτης. Στα τέλη του 1953, με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ βγήκε παράνομα στο εξωτερικό από όπου επέστρεψε και πάλι παράνομα το Νοέμβριο του 1954. Τον Μάιο του 1955 συνελήφθη, δικάστηκε και έμεινε στη φυλακή ως το 1966.
Αγωνίστηκε ως παράνομος επί Χούντας στην Αθήνα από τις 21 Απριλίου έως τον Οκτώβριο του ‘ 67 οπότε συνελήφθη και πάλι, για να βγει μόλις στα 1973.
Κατήγγειλε μέσα από τις φυλακές της Αίγινας στα 1968, μαζί με άλλους φυλακισμένους αγωνιστές του ΚΚΕ, τη διάσπαση του ΚΚΕ στα 1968 και υποστήριξε την ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτερικού. Υπήρξε μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Εσωτ. ως τη μετεξέλιξή του σε Ελληνική Αριστερά» - ΕΑΡ. Εργάστηκε για την ίδρυση του ΣΥΝ. και υποστήριξε με σταθερότητα την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ .
Πέρασε δεκαεξίμισι χρόνια της ζωής του στη φυλακή (11 χρόνια στη μετεμφυλιακή περίοδο και πεντέμισι χρόνια επί Χούντας). Καθώς επίσης εφτάμισι χρόνια σε συνθήκες σκληρής παρανομίας.
Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Θεωρία των παιγνίων και Πολιτική Στρατηγική», που έγραψε όταν ήταν πολιτικός κρατούμενος της Χούντας. Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε αρχικά στα ιταλικά και στα γαλλικά και κατόπιν στα ελληνικά. Είναι επίσης μεταφραστής σειράς σημαντικών έργων της μαρξιστικής φιλολογίας. Στη φυλακή της Αίγινας, το 1965, μετέφρασε το βιβλίο του Ζακ Γκυγιωμώ «Κυβερνητική και διαλεκτικός υλισμός», το οποίο εκδόθηκε λίγους μήνες μετά την αποφυλάκισή του το 1966. Κρατούμενος της Χούντας μετέφρασε το βιβλίο του Γκράμσι «Για το Μακιαβέλι, την Πολιτική και για το Σύγχρονο Κράτος». Την ίδια εποχή μετέφρασε από τα γαλλικά τον Α΄ τόμο του βιβλίου του Νίκου Πουλατζά «Πολιτική εξουσία και κοινωνικές τάξεις», που εκδόθηκε αμέσως μετά την πτώση της Χούντας. Τέλος, ελεύθερος πια, μετέφρασε το βιβλίο του Καρλ Μαρξ «Γερμανική ιδεολογία» που εκδόθηκε την ίδια εποχή".
No comments:
Post a Comment