Οι διαπλεκόμενοι νεκροθάφτες της δημοσιογραφίας

«Μα γιατί συνήθως είναι οι πολιτικοί και οικονομικοί συντάκτες που τάσσονται στο πλευρό της εργοδοσίας;» αναρωτήθηκε (αφελώς) κάποιος που παρευρέθηκε πρόσφατα σε συνέλευση δημοσιογράφων στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, για να πάρει την απλή απάντηση-εξήγηση:
«Μα αυτοί οι συντάκτες (θεωρούμενοι και ως νεκροθάφτες της δημοσιογραφίας) στην συντριπτική τους πλειοψηφία τους είναι στην κυριολεξία διαπλεκόμενοι καθώς για το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι οι γνωριμίες, τα «κολλητιλίκια» και οι καθημερινές δοσοληψίες (χάριν δήθεν του ρεπορτάζ) με την εξουσία δηλαδή κυβέρνηση, υπουργούς, οικονομικούς παράγοντες, επιχειρηματίες και άλλους περίεργους τύπους που δρουν στις παρυφές της πολιτικής ζωής του τόπου.
Ενίοτε δρουν αποκλειστικά για λογαριασμό των αφεντικών τους κάνοντας επαφές και εξυπηρετήσεις ενώ κάποιοι αναλαμβάνουν και «ειδικές αποστολές». Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα συμφέροντά τους είναι κοινά και ταυτίζονται με αυτά των εργοδοτών.
Όλα αυτά οι περισσότεροι από τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους όχι μόνο τα ομολογούν αλλά καυχώνται γι αυτά και τα επιδιώκουν καθώς έτσι θεωρούν ότι.. καταξιώνονται στο κύκλωμα ενώ σίγουρα ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της εξουσίας και της διαπλοκής. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μην τάσσονται στο πλευρό των εργοδοτών καθώς έχουν να κερδίσουν όχι μόνο τον (άξιο) μισθό τους αλλά πολλά περισσότερα… Ελάχιστες είναι πλέον (παλιά υπήρχαν περισσότεροι) οι περιπτώσεις συντακτών από το πολιτικό και οικονομικό ρεπορτάζ που θεωρούνται «καθαροί». Κι αυτό βέβαια εξαρτάται πρωτίστως από την παιδεία, το ήθος και τον χαρακτήρα του καθενός και δευτερευόντως από τους όποιους προϊσταμένους και διευθυντές σέβονται ακόμη τη δεοντολογία και τη δημοσιογραφία».
Ο έχων την αφελή απορία αμέσως αποφάσισε να αλλάξει ρεπορτάζ και την επομένη κι όλας θα το συζητούσε με τον αρχισυντάκτη του. Οχι που θα κάτσει να πεινάσει! Ας ψάξουν αλλού για κορόϊδα σκέφτηκε και σταμάτησε ένα ταξί με προορισμό το Χαλάνδρι..

Υ.Γ: Ας μην ξεχνάμε λέμε κι εμείς, τα σεμινάρια και την «εκπαίδευση» του ΔΝΤ στους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» δηλαδή εκδότες, διευθυντές και συντάκτες-αυθεντίες περί τα πολιτικά και οικονομικά πράγματα του τόπου...