Ο επόμενος μπορεί να είσαι εσύ!

"Σαν αναρχικοί συμπεριφέρεστε. Που καίνε τα μαγαζιά έτσι από καπρίτσιο. Από ιδεοληψία. Αυτό που κάνετε είναι χειρότερο. Γιατί μας έχετε δεμένους; Δεν σας αντιστέκεται κανείς".
Δεν ξερει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει ακούγοντας τα λόγια του Δημήτρη Ινδαρέ, την ώρα που τον έχουν ημίγυμνο και δεμένο πισθάγκωνα (δεν μπορεί κανείς ν αμφισβητήσει πλέον..
τα γεγονότα) στην ταράτσα του σπιτιού του.
Δεν είναι η ίδια η πράξη, αυτά τα είδαμε, τα ξέρουμε.
Είναι το ΣΟΚ.
Του νοικοκυραίου, του νομιμόφρονα, του ανθρώπου της κανονικότητας που απεχθάνεται τις πράξεις των αναρχικών και πιστεύει ακράδαντα στην τάξη, του ανθρώπου που μέχρι πριν από 5 λεπτά πίστευε ότι ο ίδιος δεν θα μπορουσε ποτέ να αποτελέσει στόχο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, βασικά πίστευε ότι δεν υπάρχει αστυνομική βία και αυθαιρεσία, του ανθρώπου που ήταν πεπεισμένος ότι μόνο αν κάνεις "κακές" πράξεις και είσαι παραβατικός θα σου συμβούν τέτοια πράγματα.
Είναι το ΣΟΚ.
Του ανθρώπου της διπλανής πόρτας που μέχρι πριν από πέντε λεπτά πίστευε ότι μόνο όσοι κατεβαίνουν στα Εξάρχεια και πετάνε μολότοφ μπορεί να συρθούν σε κάποια ταράτσα ημίγυμνοι και δεμένοι πισθάγκωνα.
Είναι το ΣΟΚ.
Του ανθρώπου που γαλουχεί τα παιδιά του να πιστεύουν τα ίδια, να αποφεύγουν τις "κακές" συναναστροφές και τις επαναστατικές σκέψεις και πράξεις και πιστεύει ότι έτσι τα προστατεύει, αλλά ξαφνικά τα βλέπει κι αυτά δεμένα πισθάγκωνα να σέρνονται στη ΓΑΔΑ.
"Σε μας δεν θα συνέβαινε ποτέ αυτό. Αν δεν έχεις κάνει κάτι δεν σου συμβαίνουν αυτά"...
Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που νομίζουν ότι φορούν τη νομιμοφροσύνη τους σαν έναν αόρατο μανδύα προστασίας απέναντι στην όποια αυθαιρεσία και εκτροπή της εξουσίας.
Αφού πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στην ώρα τους και τα παιδιά τους δεν περνάνε ούτε εξω από τα Εξάρχεια, νομιζουν ότι είναι απρόσβλητοι στην αυθαιρεσία αυτή.
Δεν είναι και όταν το καταλαβαινουν είναι πράγματι σοκ.
Ο Ινδαρές δεν έχει καταλάβει τι του συνέβη.
Του είναι αδιανόητο.
Δεν υπάρχει στο σύστημα σκέψης του αυτό που συνέβη.
Καταρρίπτει όλο το οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίζεται η πολιτική και κοινωνική του τοποθέτηση στη ζωή.
Η πιο ακραία πράξη αντίστασης που έκανε ήταν να υπερασπιστεί το Σύνταγμα, μην αφήνοντας κάποιον να περάσει από το σπίτι του χωρίς ένταλμα.
Γιατί, λοιπόν, οι προστάτες του τον βαράνε; Τι απέγινε ο αόρατος μανδύας του;
Δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις η να γελάσεις, ή απλώς να κοιτάς όλους τους Ινδαρέδες γύρω σου και να τους φωνάζεις: "Κοίτα, κανείς δεν είναι ασφαλής όταν η εξουσία γινεται ολοκληρωτική, αυθαίρετη και ανεξέλεγκτη. Ο επόμενος μπορεί να είσαι εσύ".
Μαρία Δεδούση (fb)

*****
Απροϋπόθετα
Άκουσα τα σχόλια που έκανε για τους αναρχικούς ο Ινδαρές και δεν έπεσα από τα σύννεφα είναι η αλήθεια. Η δαιμονοποίηση του αναρχικού χώρου δεν ξεκίνησε από την ταράτσα του σπιτιού του, είναι παγιωμένη στις αντιλήψεις των ανθρώπων που είναι τόσο κλειστόμυαλοι ώστε να αναγνωρίζουν στην αναρχία μόνο σπασμένες τζαμαρίες. Και ας μην μιλήσουμε καλύτερα και για την υποστήριξη του «καλλιτεχνικού κόσμου» στο πρόσωπο του επειδή είναι σκηνοθέτης. Ενός «καλλιτεχνικού κόσμου» που έχει ξεχάσει με ποιο τρόπο η τέχνη θα έπρεπε να παίρνει θέση στις βαρβαρότητες, μιας κάστας ανθρώπων που έμεινε βουβή μπροστά σε ο,τι σοκαριστικό ζήσαμε και ζούμε, αλλά ξαφνικά θυμήθηκε να καταγγείλει ότι ένας σκηνοθέτης ήταν θύμα αστυνομιής βίας.
Εγώ θα σταθώ στο ότι ο κόσμος της αναρχίας και της αριστεράς ήταν ο μόνος που υποστήριξε αυτή την οικογένεια απ' την αρχή. Οι μόνοι πολιτικοί χώροι που δεν ενδιαφέρθηκαν αν είναι «καταξιωμένος σκηνοθέτης», χωρίς να ζητήσουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων ήταν αυτοί και όλες αυτές τις μέρες μόνο απ' αυτούς τους πολιτικούς χώρους έλαβε υποστήριξη και φυσικά την έχει ακόμη παρά τα εντελώς ηλίθια σχόλια του που σύγκριναν τους αναρχικούς με τις δυνάμεις των ΟΠΚΕ. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά του αναρχικού και του αριστερού χώρου. Ότι δεν περιμένει ανταλλάγματα για να υπερασπιστεί το δίκαιο και το αυτονόητο, ότι δεν περιμένουν σ' αυτούς τους χώρους να αναγνωριστεί ότι άνθρωποι με ανάχωμα τα σώματα τους παλεύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα καθημερινά και πρακτικά. Ότι όσες πράξεις αλληλεγγύης συμβαίνουν δεν είναι πρώτο μέλημα να επικοινωνηθούν από κανένα καλοπληρωμένο γραφείο τύπου. Αυτή θα είναι για πάντα η διαφορά αυτών των χώρων. Ότι τους ενδιαφέρει ο Άνθρωπος. Απροϋπόθετα. Ακόμη κι αν βγαίνουν ζημιωμένοι στο τέλος για πάντα το ιδανικό θα παραμένει ο Άνθρωπος και τα δικαιώματα του, η προάσπιση της ύπαρξης του διπλανού απέναντι στη βαρβαρότητα που υφίσταται, όποιος κι αν είναι αυτός.
Όταν ξεπεράσει το σοκ βέβαια, καλό είναι να βγει και να διευκρινίσει αν στα τόσα χρόνια οι αναρχικοί της Ματρόζου που είχε δίπλα στο σπίτι του τον έδεσαν και τον έδειραν ή αν του συμπεριφέρθηκαν στο ελάχιστο όπως του συμπεριφέρθηκε η Αστυνομία. Τη δική του αξιοπρέπεια θα σώσει έτσι. Όχι των όποιων αναρχικών.
Αννούλα Χιονιά (fb)

 

****

Aριστερόμετρα
Διαπιστώνω ότι μερικοί έβγαλαν τ' αριστερόμετρα και μετράνε τον Ινδαρέ. Και Συριζαίοι μεταξύ αυτών. Γιατί είπε αυτό, πώς εννοούσε το άλλο κλπ. Ορισμένοι μάλιστα του χρεώνουν και "τεράστιο λάθος". Την ώρα που τον είχαν χτυπημένο και δεμένο και είχαν μπουκάρει σπίτι του. Προσπαθώντας να μην εκνευριστώ θα θυμίσω μόνο πώς και γιατί υπερασπιστήκαμε (εγώ τουλάχιστον) τον Νίκο Ρωμανό. Που μας έβριζε. Που δεν ήθελε ούτε ν' ακούσει για ΣΥΡΙΖΑ. Που μας θεωρούσε όλους συλλήβδην πουλημένους. Αλλά που είχε δίκιο και πάλευε με τη ζωή του για Δικαιοσύνη.
Ευγενία Λουπάκη (fb)