Η 11η επέτειος από την εν ψυχρώ δολοφονία στα Εξάρχεια του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα, η οποία πυροδότησε την νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, βρίσκει τον δολοφόνο του να κυκλοφορεί ελεύθερος και..
αμετανόητος. Βρίσκει την αστυνομοκρατία στο απόγειο της και τα πολιτικά και εργατικά δικαιώματα να δέχονται μια ανελέητη επίθεση.
Πατώντας και σε νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που άνοιξε το δρόμο για την όξυνση της καταστολής, απανωτά νομοθετήματα της ΝΔ έχουν καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, καθιερώσει το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλιστών, συρρικνώσει το δικαίωμα στις απεργίες, ώστε να κρίνονται «καταχρηστικές και παράνομες». Οι επιθέσεις των ΜΑΤ σε βάρος απεργών, φοιτητών και μαθητών, είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη». Ο νέος Ποινικός Κώδικας οξύνει τον αυταρχισμό, ενώ οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου απαλλάσσονται από τις ποινές για αδικήματα που πλήττουν το δημόσιο συμφέρον. Έπεται το νομοσχέδιο για τον δραστικό περιορισμό των διαδηλώσεων.
Ιδιαίτερη επίθεση δέχεται η νεολαία, με συλλήψεις, ξεγυμνώματα και ξυλοδαρμούς ακόμα και στους χώρους ψυχαγωγίας και διασκέδασης της. Την ίδια ώρα τα δημόσια πανεπιστήμια και τα σχολεία υποβαθμίζονται και η κυβέρνηση επιχειρεί μέσω τιμωρητικών μέτρων, όπως οι διαγραφές, να πειθαρχήσει τη νεολαία, να καταργήσει τις ζωντανές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, να διαλύσει τα πτυχία και να συνδέσει άμεσα την εκπαίδευση με τους «κανόνες της αγοράς», τσακίζοντας το επαγγελματικό μέλλον των νέων και την ευρύτερη μόρφωση τους.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, ανάμεσα τους και μικρά παιδιά, βιώνουν τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ αποβάλλονται από το σύστημα της υγείας και της παιδείας, μέσω εγκυκλίων που απαγορεύουν την περίθαλψη τους και την πρόσβαση τους στα σχολεία αν δεν διαθέτουν ΑΜΚΑ, ο οποίος δεν τους χορηγείται.
Στο όνομα της «πάταξης της εγκληματικότητας» η αστυνομία δρα ως δύναμη κατοχής σε ολόκληρες γειτονιές, όπως στα Εξάρχεια, συλλαμβάνει όποιον/α θέλει και βασανίζει, φωνάζοντας ότι «εδώ έχουμε χούντα». Την ίδια στιγμή η πραγματική εγκληματικότητα και οι ναρκέμποροι του θανάτου καλά κρατούν και παραμένουν ανενόχλητοι, αποκαλύπτοντας ότι πραγματικός στόχος της κατασταλτικής όξυνσης είναι οι αγώνες και η κοινωνική αλληλεγγύη.
Την ίδια ώρα, οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται ακόμα περισσότερο, το εργοδοτικό «δικαίωμα» γίνεται ασύδοτο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι, όλων των ηλικιών, αναζητούν τροφή από τα σκουπίδια.
Όλη αυτή η επιχείρηση κρατικής τρομοκρατίας ενορχηστρώνεται για να προκαταλάβει τις κοινωνικές εξεγέρσεις που είναι αναπόφευκτες, καθώς μαζικά συλλαλητήρια με μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας στέλνουν το μήνυμα ότι οι πληττόμενες λαϊκές τάξεις δεν πρόκειται να μείνουν απαθείς.
Η 11η επέτειος από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν είναι απλώς μία εκδήλωση μνήμης. Είναι έναυσμα για μαζική αντίσταση ενάντια στην κρατική καταστολή και στις πολιτικές που μας εξαθλιώνουν όλους και όλες. Αποτελεί μια τραγική υπενθύμιση ότι ο κρατικός αυταρχισμός, η χρόνια αστυνομική αυθαιρεσία και η καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών δεν έχουν όρια, εάν δεν βρουν απέναντι ένα μαζικό αγώνα της κοινωνίας. Οι εκτελεστές της στρατηγικής της έντασης δε δίστασαν να δολοφονήσουν εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί.
Στο πρόσωπο του Αλέξη, του Παύλου Φύσσα, του Σ. Λουκμάν και τόσων θυμάτων του κρατικού αυταρχισμού και των φασιστών συμμάχων του στοχοποιούνται όλοι οι νέοι και οι νέες, οι αδύναμοι, οι εργαζόμενοι. Απάντησή μας θα είναι ανυποχώρητοι αγώνες για τα δημοκρατικά και κοινωνικά κεκτημένα.
No comments:
Post a Comment