Γυναικοκτονίες

Όταν συμβαίνει μια γυναικοκτονια βλέπεις τίτλους όπως «τη σκότωσε γιατί τον απατούσε» και «τον τύφλωσε η ζήλεια» και το μετάνιωσε και δεν είχε δώσει δικαιώματα γιατί δεν την είχε ξανάσκοτώσει. Όταν μια μάνα παρατάει το παιδί της είναι τερας, όταν δεν καταφέρνει να του παρέχει τα απαραίτητα είναι κακή μάνα και αν το παιδί εξελιχθεί σε εγκληματία ευθύνεται εκείνη που δεν..
το μεγάλωσε σωστά. Τα παιδιά που τα παράτησαν οι πατεραδες τους πάλι, είναι συνηθισμένο φαινόμενο, και προφανώς σε κάτι δεν τον ικανοποιούσε η σύζυγος του για να εξαφανιστεί και από το σπίτι. Θα γέρασε, θα μεγάλωσε, θα τον έπρηζε πολύ.
Η ελληνική δημοσιογραφία, χέρι χέρι με την εκκλησία και τον κάθε πολιτικάντη, μας θέλει δούλες και κυρές, προστυχες στο κρεβάτι, χαμηλοβλεπούσες, καλές αναπαραγωγικες μηχανές, τρυφερές μάνες, στοργικές συζύγους, καλές εργαζόμενες και φυσικά με συγκεκριμένες αναλογίες. Θα σου πουν όλοι αυτοί ότι πρέπει να είσαι πολύ συγκεκριμένων προδιαγραφών για να μην είσαι νεκρή ή αμαρτωλή, περιθωριοποιημένη, στιγματισμένη, απόβλητη. Θα σου πουν πως θα είσαι για να είσαι αποδεκτή.
Προφανως κανεις απ αυτους δεν θα ασχοληθεί με το αυτονόητο δικαίωμα των γυναικών στο να έχουν επιλογή σε όποια ζωή γουστάρουν, και το δικαίωμα στη ζωή γενικά, δεν θα πουν ποτε τη λέξη «πατριαρχία», αλλά θα θεωρήσουν λογικό το να πορωσουν τον κάθε σεξιστακο που έχει πειστεί πως ένα γονιμοποιημένο ωάριο κάποιων ημερών φωνάζει «αφήστε με να ζήσω», ότι η αυτοδιάθεση του σώματος είναι έγκλημα, ότι μπορούν να συνεχίζουν αιώνια να καθορίζουν το πώς θα ζήσει όποιο πλάσμα κουβαλάει μήτρα.

Αννούλα Χιονιά / fb