Η Δημοκρατία καταλύεται όταν οι πολίτες αδρανούν και δεν μετέχουν στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν

ΟΤΑΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΒΓΕΙΤΕ ΑΠ’ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΣΑΣ;
23η ΜΑΙΟΥ 2011, ημέρα Δευτέρα
Αυτό το ανατριχιαστικό σύνθημα διάβασα πριν λίγες μέρες, γραμμένο με μαύρα χοντρά κεφαλαία γράμματα σ’ ενα τοίχο της Αθήνας, στα Προπύλαια αν θυμάμαι καλά.
Περαστικός με το αυτοκίνητο αργά το απόγευμα, κουρασμένος από τη δουλειά, «σφαγμένος» ψυχικά από τα δελτία των ειδήσεων, κόλλησε το μάτι μου πάνω στον τοίχο και ένιωσα μια γροθιά να με χτυπάει στο στομάχι...
Μάιος λέει το ημερολόγιο. Μάιος ... 48 χρόνια μετά! Ποιό Παρίσι σήμερα ... ποιά όνειρα, ποιές ελπίδες, ποιά οράματα, ποιός σήμερα θα ξαναφωνάξει το εμπνευσμένο σύνθημα: «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα», ή «μη μ’ απελευθερώσετε, θα φροντίσω εγώ γι αυτό» ή το υπέροχο: «το δικό μας μέλλον θα έχει όσα του δώσουμε εμείς σήμερα»!
Ποιός τα θυμάται ... λέμε τώρα, κύριε Θόδωρε για παράδειγμα!
Μάιος ... 1968 ... δεν σας λέει τίποτα πια?

Τόσο πολύ χαθήκαμε μέσα στην ψευδαίσθηση της βολής μας?Ξυπνήστε!

Από τον καναπέ και την οθόνη του υπολογιστή, κάνοντας ... αντίσταση με μηνυματάκια και τραγουδάκια στο facebook περιμένετε να αλλάξει κάτι στον έρμο τόπο?
Αν δε βγούμε στους δρόμους, αν δεν ακουστεί η φωνή μας, η οργή μας και η αγανάκτησή μας τίποτα δεν μορεί να αλλάξει! Ξυπνήστε και.. ορθώστε επιτέλους το κορμί σας και τη θέλησή σας!

Τι περιμένετε? Ελπίζετε να δώσουν λύση στα αδιέξοδα προβλήματα τα δύο κόμματα που εναλάσσονται στην εξουσία 37 χρόνια τώρα και είναι οι μόνοι υπαίτιοι για τη συσσώρευσή τους?

Ακόμη ελπίζετε? Δεν τους έχετε καταλάβει ακόμα? Δεν βλέπετε που μας έφτασαν?
Πήραν το όραμα της Δημοκρατίας, το 1974, και μέσα σε 37 χρόνια καταπλήγωσαν τα όνειρα και τις ελπίδες των πολιτών, διέσυραν τις πολιτικές και ηθικές αξίες, αφού πρώτα τις κακομεταχειρίσθηκαν μετατρέποντας (σιγά σιγά και σχεδιασμένα) τα μεγάλα συνθήματα σε μικροπολιτική της πελατειακής σχέσης με τον ψηφοφόρο, εκμαύλισαν, ξεφτίλησαν και τελικά βίασαν «ομαδικά και κατ’ επανάληψη» τις έννοιες του Κοινοβουλίου, του Συνδικαλισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εξαγόρασαν συνειδήσεις βουλευτών και κατόρθωσαν να μετατρέψουν τη Βουλή των Ελλήνων σ’ ένα ξεδιάντροπο λόμπυ συμφερόντων μιας ξενόδουλης και μικρόψυχης ολιγαρχίας.

Δεν μας ρώτησαν ποτέ αν συμφωνούμε κι αν εγκρίνουμε τις επιλογές τους, γιατί απλά άλλα μας έταζαν πριν τις εκλογές και φυσικά άλλα έπραταν τελικά – πάντα με μια ή πολλές κίβδηλες δικαιολογίες – πάντα σε βάρος του δύσμοιρου τόπου, πάντα με μια παραπλανητική κορδέλα στο περιτύλιγμα για να μας χρυσώνουν το χάπι.
Και πάντα το ίδιο παιχνίδι: «Τώρα που το άλλο κόμμα δεν τα πήγε καλά, κι αφού η χώρα πήγε ακόμα ένα και δύο σκαλιά πιο κάτω, έλα ξανά στην κάλπη και δώσε πίσω στο δικό μας την εξουσία για να διορθώσουμε τη ζημιά».
Κι εμείς μέσα στην ευπιστία μας, σπρωγμένοι κι από τα χίλια «γκάλλοπ» - μα ποιούς ρωτάνε σ’ αυτά τα γκάλλοπ, τόσα χρονιά μια φορά η δικιά μου σειρά δεν ήρθε! – με τις στημένες ερωτήσεις και τις προκάτ απαντήσεις, εξαντλημένοι κι απογοητευμένοι από την απάτη του ενός βάζαμε την πλάτη μας να μας πατήσει και να ξανανέβει ο άλλος.
Και δεν προσέχαμε ότι στο μεταξύ όποιοι στάθηκαν άξιοι, τολμηροί, ειλικρινείς, οραματιστές μέσα σ’ αυτά τα κόμματα και τόλμησαν να αρθρώσουν λόγο, να θέσουν ερωτήματα ουσίας και να ζητήσουν καθαρές απαντήσεις, χάθηκαν και σβήστηκαν.

Απλά θυμίζω ότι, η Ν.Δ., το κόμμα που κέρδισε τις πρώτες εκλογές του 1974, υποσχέθηκε την Ανασυγκρότηση της χώρας που έβγαινε λαβωμένη από μια επταετή δικτατορία, το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνά σήμερα, κέρδισε για πρώτη φορά τις εκλογές του 1981 με σύνθημα τη Λαική Κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία.
Και έπειτα πάλι η Ν.Δ το 1989 έταζε Κάθαρση, μετά πάλι το ΠΑΣΟΚ που μας υποσχέθηκε Ανάπτυξη και συρθήκαμε άρον άρον στην ΟΝΕ και στο Ευρώ και στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και στο βούρκο των σκανδάλων.
Και ξανά η Ν.Δ. το 2004 υποσχέθηκε την Επανίδρυση του κράτους και έπεσε μέσα σ’ ένα κλίμα σκανδάλων και χρεών, για να ανέβει πάλι το ΠΑΣΟΚ το 2009 για τη διάσωση της χώρας, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!».

Και σήμερα, μετά το ρεζιλίκι του Μάη του 2010, λέγε με Μνημόνιο της ντροπής, σήμερα 23 Μαίου του 2011 πήραμε την ανταμοιβή της πολιτικής μας επιπολαιότητας και της ευπιστίας μας με τόκο 37 ετών! Μας την πέταξαν κατάμουτρα, ανερυθρίαστα, δίχως να νοιαστούν για το δικό μας αύριο, αφου βεβαίως και πάλι μας έβαλαν μπροστά τη «διάσωση» της χώρας!
Έτσι απλά: «Πωλείται!!! Τέλος!!!».
Μάλιστα θα αναλάβουν κάποιοι «σύμβουλοι» – λέγε με κολλητάρια των πολιτικών - που θα χρυσοπληρωθούν βεβαίως, να ξεπουληθεί η δύσμοιρη χώρα, κομμάτι κομμάτι κομμένη στο πάγκο του χασάπη και σε τιμή ευκαιρίας. Σχοινί και σαπούνι χρειάζεται εδώ που μας κατάντησαν!

Κάποιοι μας το έλεγαν πριν λίγα χρόνια, ότι εκεί το πηγαίνανε εδώ και καιρό όλοι μαζί, γαλάζιοι και πράσινοι πολιτικάντηδες, να μας γονατίσουν και να φτύσουμε αίμα, ώστε παραδομένοι στα χρέη, στα δάνεια και στη χλεύη, να μην αντισταθούμε, να υποταχτούμε αμαχητί.
Τότε βέβαια δεν το πιστεύαμε.
Και αφήσαμε τρεις οικογένειες όλες κι όλες κι ένα καθηγητάκο να διαφεντέψουν το τόπο μας, τις τύχες μας και το μέλλον μας.

Και τώρα τι?
Θα καθήσουμε με τα χέρια σταυρωμένα?
Θα περιμένουμε να δούμε να σκοτώνουν τα παιδιά μας για να βγούμε απ’ τη φωλιά μας?

Εγώ απλά θυμίζω τα λόγια του Αριστοτέλη για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία: «Ελευθερία είναι το δικαίωμα στην ελεύθερη και αβίαστη επιλογή» και «η δε Δημοκρατία καταλύεται όταν οι πολίτες αδρανούν και δεν μετέχουν στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν».

Φοβάμαι ότι αν δεν αντιδράσουμε με ωριμότητα και αποφασιστικότητα, το τέλος του δρόμου που μας πάνε είναι βαμμένο με αίμα και πόνο.

Με οργή και αγανάκτηση

Ελεύθερος Φαροφύλακας

-Aπό το peiratikoreportaz.blogspot.com