Γιατί εκτιμώ τη Ζωή

Άκουσα για λίγο – κάνα τέταρτο – το μεσημέρι τη Ζωή Κωνσταντοπούλου σε συνέντευξη «Στο Κόκκινο» (στο ζάπινγκ που κάνω στο αυτοκίνητο προσπαθώντας να βρω κάτι αξιόλογο για να κολλήσω) και την εκτίμησα. Για την ακρίβεια: την εκτίμησα περισσότερο. Όπως εκτιμώ και τη δουλειά που κάνει στην Προανακριτική, τουλάχιστον απ’ όσα ακούμε, διαβάζουμε και μαθαίνουμε. Αυτήν τη δουλειά που άλλοι – οι ξύπνιοι τιμητές και εκτιμητές – χλευάζουν. Και προσπαθούν να κάνουν την Κωσταντοπούλου καρικατούρα. Γιατί δεν τους βολεύει. Γιατί έχει έναν δικό της επίμονο τρόπο να ψάχνει, αναζητώντας χαραμάδες σε έναν τοίχο που από πίσω του κρύβει, κανείς δεν ξέρει πόσους – και ποιους ΑΚΡΙΒΩΣ –, κοπρίτες τής διαφθοράς που πήραν στο αποχωρητήριο τη λίστα Λαγκάρντ για να σκουπιστούν. Και έκρυψαν, εξαφάνισαν,..
συγκάλυψαν.
Η δικηγορίνα, βουλευτίνα και ενοχλητική σαν τη σφίγγα ερευνήτρια, μου δίνει την αίσθηση πως παλεύει, σχεδόν μόνη, απέναντι στη βιασύνη τού προέδρου τής Επιτροπής να προλάβει οπωσδήποτε τις καλοκαιρινές διακοπές, συμπάσχοντας πάντα με τους μάρτυρες και πάσχοντας που η «σφίγγα» επιτίθεται αδιάκοπα βουίζοντας. Όπως παλεύει με τα κακαρίσματα του Άδωνη που βλέπει αγγέλους και αγγελοποιήματα στην κατάστασή μας, και όπως μάχεται εναντίον στις ομοθυμαδόν επιθέσεις άλλων μελών της συμπολίτευσης που ενοχλούνται από τη διεισδυτική επιμονή της. Γι’ όλα αυτά, και όλα εκείνα που δεν κάνουν όλοι οι άλλοι, Ζωή σε εκτιμώ.

Υστερόγραφο 1: Αντίθετα δεν εκτιμώ βέβαια τύπους σαν τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου που τρέχει στα Καστελόριζα για να μας πει τα πικρά και δεν πάει μισή ώρα δρόμο από το σπίτι του, για να καταθέσει δια ζώσης σχετικά με όσα ξέρει με τη Λίστα τής Ντροπής. Και στέλνει υπόμνημα, ο ψηλομύτης καθηγητής του Χάρβαρντ, απαντώντας στις ερωτήσεις που ο ίδιος έβαλε στον εαυτό του.

Υστερόγραφο 2: Είναι καιρός για τον Σύριζα να εξετάσει τις εμμονές του με Πρετεντέρη, εκπομπές και κανάλια. Να καταλάβει ότι άλλοι πρέπει να είναι οι στόχοι του και να μην μπλέκεται σε έριδες επιπέδου γειτονιάς.
- harddog