Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της Σουηδίας Ουλφ Κρίστερσον, αρχηγός του
δεξιού Μετριοπαθούς Κόμματος, έχει προθεσμία μέχρι τις 16 Οκτωβρίου για
να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Η κεντροδεξιά συμμαχία έχει 143
έδρες, μία λιγότερη από την κεντροαριστερή, κατάφερε όμως να
«εκθρονίσει» από την πρωθυπουργία τον σοσιαλδημοκράτη Στέφεν Λόφβεν με
πρόταση μομφής και να ..
εκλέξει πρόεδρο της Βουλής τον Αντρέας Νόρλεν (επίσης του Μετριοπαθούς Κόμματος) με μυστική ψηφοφορία και με τα «κουκιά» της Ακροδεξιάς, που έφτασε το 17,5% και τις 62 έδρες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Το ακροδεξιό Κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών έκανε μια χειρονομία «καλής θέλησης» προκειμένου να κάμψει τις έντονες αντιρρήσεις δύο εκ των τεσσάρων δεξιών εταίρων (Κεντρώων και Φιλελεύθερων) απέναντι σε μια κυβερνητική συνεργασία, αντιρρήσεις που φτάνουν μέχρι την απειλή της αποχώρησης από την κεντροδεξιά συμμαχία.
Το δέλεαρ της επιστροφής στην εξουσία με συγκυβέρνηση ή ψήφο «ανοχής» από την Ακροδεξιά στη βάση μιας σκληρής αντιμεταναστευτικής πολιτικής είναι ισχυρό για τη σουηδική Δεξιά εφόσον δεν υπάρξει συμβιβασμός με την Κεντροαριστερά για έναν «μεγάλο συνασπισμό». Οι δύο μεγάλες συμμαχίες είχαν συμφωνήσει στην προηγούμενη περίοδο της Βουλής να μην υπάρξει καμιά συνεργασία με τους ακροδεξιούς, οι οποίοι εμφανίζονται πάντως να μη βιάζονται να συγκυβερνήσουν. «Είναι ζήτημα χρόνου να καταλάβει ο Κρίστερσον ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς εμάς» κόμπασε ο νεοεκλεγείς βουλευτής και αρχηγός της νεολαίας των Σουηδών Δημοκρατών Τομπίας Άντερσον.
Η Ακροδεξιά ισχυρίζεται πως «αφουγκράζεται» τα κοινωνικά προβλήματα και συμμετέχει στην εξουσία για να δώσει «λύσεις», ασκώντας «πιέσεις» (δίνοντας βολικά άλλοθι στους δεξιούς εταίρους απέναντι στα φιλελεύθερα ακροατήριά τους). Με αυτόν τον τρόπο η δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων για τα δεινά των συνταγών της λιτότητας, π.χ. τις περικοπές στο κοινωνικό κράτος, μεταμορφώνεται σε οργή για τους πρόσφυγες και μετανάστες που «απολαμβάνουν» την κρατική πρόνοια. Παράλληλα, ασκούνται «πιέσεις» για περαιτέρω περικοπές στα προγράμματα κοινωνικής ένταξης, σε έναν φαύλο κύκλο όπου οι φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, η «τάξη και ασφάλεια» καθώς και η αντιπαράθεση με τους «συνωμότες» των Βρυξελλών παρουσιάζονται ως τα απαραίτητα στοιχεία μιας μάχης για την επιβίωση του «έθνους» απέναντι στους ξένους «εισβολείς».
- απόσπασμα από εκτενές ρεπορτάζ του Στρατή Αγγελή στην Αυγή της Κυριακής (ολόκληρο ΕΔΩ)
εκλέξει πρόεδρο της Βουλής τον Αντρέας Νόρλεν (επίσης του Μετριοπαθούς Κόμματος) με μυστική ψηφοφορία και με τα «κουκιά» της Ακροδεξιάς, που έφτασε το 17,5% και τις 62 έδρες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Το ακροδεξιό Κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών έκανε μια χειρονομία «καλής θέλησης» προκειμένου να κάμψει τις έντονες αντιρρήσεις δύο εκ των τεσσάρων δεξιών εταίρων (Κεντρώων και Φιλελεύθερων) απέναντι σε μια κυβερνητική συνεργασία, αντιρρήσεις που φτάνουν μέχρι την απειλή της αποχώρησης από την κεντροδεξιά συμμαχία.
Το δέλεαρ της επιστροφής στην εξουσία με συγκυβέρνηση ή ψήφο «ανοχής» από την Ακροδεξιά στη βάση μιας σκληρής αντιμεταναστευτικής πολιτικής είναι ισχυρό για τη σουηδική Δεξιά εφόσον δεν υπάρξει συμβιβασμός με την Κεντροαριστερά για έναν «μεγάλο συνασπισμό». Οι δύο μεγάλες συμμαχίες είχαν συμφωνήσει στην προηγούμενη περίοδο της Βουλής να μην υπάρξει καμιά συνεργασία με τους ακροδεξιούς, οι οποίοι εμφανίζονται πάντως να μη βιάζονται να συγκυβερνήσουν. «Είναι ζήτημα χρόνου να καταλάβει ο Κρίστερσον ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς εμάς» κόμπασε ο νεοεκλεγείς βουλευτής και αρχηγός της νεολαίας των Σουηδών Δημοκρατών Τομπίας Άντερσον.
Η Ακροδεξιά ισχυρίζεται πως «αφουγκράζεται» τα κοινωνικά προβλήματα και συμμετέχει στην εξουσία για να δώσει «λύσεις», ασκώντας «πιέσεις» (δίνοντας βολικά άλλοθι στους δεξιούς εταίρους απέναντι στα φιλελεύθερα ακροατήριά τους). Με αυτόν τον τρόπο η δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων για τα δεινά των συνταγών της λιτότητας, π.χ. τις περικοπές στο κοινωνικό κράτος, μεταμορφώνεται σε οργή για τους πρόσφυγες και μετανάστες που «απολαμβάνουν» την κρατική πρόνοια. Παράλληλα, ασκούνται «πιέσεις» για περαιτέρω περικοπές στα προγράμματα κοινωνικής ένταξης, σε έναν φαύλο κύκλο όπου οι φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, η «τάξη και ασφάλεια» καθώς και η αντιπαράθεση με τους «συνωμότες» των Βρυξελλών παρουσιάζονται ως τα απαραίτητα στοιχεία μιας μάχης για την επιβίωση του «έθνους» απέναντι στους ξένους «εισβολείς».
- απόσπασμα από εκτενές ρεπορτάζ του Στρατή Αγγελή στην Αυγή της Κυριακής (ολόκληρο ΕΔΩ)
No comments:
Post a Comment