Έπειτα από 2 χρόνια έντυπου λόγου, μετά τα τελευταία γεγονότα, το έντυπο ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ, ως ένδειξη αυτοσεβασμού και απαύδησης, αναστέλλει την έκδοση του, έως ότου το οργανωμένο και μαχητικό κομμάτι του α/α χώρου, απαλλαχτεί μια για πάντα, από τον αυτάρεσκο μικροαστικό θίασο, που τρέφεται και παρασιτεί αντικοινωνικά στο σώμα του.
Λένε «ότι όποιος μπλέκει με τα σκατά τον τρώνε οι μύγες» και εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμμετέχουμε, ούτε καν έμμεσα και να παρέχουμε ασυλία, στο πανηγυράκι του μαμμόθρεφτου νεομηδενισμού και του στείρου ατομικισμού. Ας αποφασίσουν επιτέλους οι αναρχικοί αγωνιστές, αν θέλουν να αφοσιωθούν ξεκάθαρα στον ελευθεριακό σοσιαλισμό, με πρόταγμα αγώνα, μια θεσμοποιημένη και υπεύθυνη μορφή κοινωνικής οργάνωσης, που θα αντιπροτάσει ρεαλιστικές λύσεις με βάση την ταχύτατη εξέλιξη των σύγχρονων απαιτήσεων και αναγκών, στο σήμερα, στο αύριο.
Δεν δεχόμαστε να γίνουμε απολογητές και ουρά καμιάς τσογλανοπαρέας, δεν μπαίνουμε στην προοπτική της νεοχίπικης λογικής, της λιτής ζωής, εξαρτημένης μόνο από αναγκαιότητες, γεμάτη βερμπαλισμούς και αοριστολογίες. Δεν βάζουμε καμία πλάτη σε θρασύδειλες άγριες απολιτίκ νεολαίες, σε αυτοαναφορικότητες και καίμε τον καρνάβαλο της αντικοινωνικότητας και του αυτοσκοπού της βίας. Κανένα «μοναστήρι» απλουστευμένων αρνήσεων, καμιά έκφραση ανοησίας, που έχει δείξει τα όρια της στην διαμαρτυρία ,συρόμενο πίσω από γεγονότα που δεν τα γεννά, δεν μας χωρά πλέον και μάλιστα όλους μαζί. Εμείς, ως αναρχικοί και κομμουνιστές, θέλουμε να είμαστε πραγματικός κίνδυνος για το κράτος και το κεφάλαιο, η δίκαιη κοινωνική αντιβία, η επαναστατική προοπτική στο κεντρικό σκηνικό.
Δυο χρόνια αναλύουμε και στηλιτεύουμε, όλα όσα βλέπαμε να θεριεύουν και να κυριαρχούν, επισκιάζοντας φιλότιμες προσπάθειες αγώνα και οργάνωσης. Η όλη κατάσταση καθρεφτίζεται, στην πτωτική έκφραση όλων αυτών που διεκδικούν με «παπική» λογική, να περάσουν την γραμμή των προσωπικών τους επιλογών, σε ένα πλαίσιο εναλλακτισμού. Γύρω γύρω από ένα δέντρο, πίσω από κανένα άσυλο, πάνω σε κανένα ποδήλατο, πλάι σε αντισεξισμούς με χορηγό την αμερικανική πρεσβεία, ενάντια σε ανεμόμυλους κρεοπωλεία, με πανομοιότυπη φορεσιά-πανοπλία στο προβατοποιείο, σε κοινή θέα τα όπλα του σταρχιδισμού και της αντικινηματικής συμπεριφοράς, με καμιά τηλεκάρτα για απειλές, με μια μιμητική εκδοχή antideutch καρικατούρας, προσαρμοσμένη σε μια αντιελληνική εκδοχή, με ξυλοφόρτωμα διαφωνούντων, φωτοβολίδες σε περαστικούς, ΙΧ εξεγέρσεις και στο τέλος αηδιάσαμε να βλέπουμε τους καρπαζοεισπράκτορες των μπάτσων, να χαχανίζουν προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, με θράσος και απίστευτες φραστικές χυδαιότητες και χαρακτηρισμούς. Η έλλειψη αυτοκριτικής αποτελεί και το τελικό βήμα του αποτελέσματος της πτώσης ,που είναι η πρόσκρουση.. Τρώμε τα μούτρα μας σύντροφοι στην ματσίλα, γινόμαστε η ακραία διατύπωση της φιλελεύθερης ιδεολογίας, μιας άνευ όρων αυτονομίας, που εξελίσσεται σε ένα πανηγύρι δήθεν ηρωικών πράξεων ανυπακοής στο κράτος.
Αναδείξαμε με το έντυπο μας, το απαραίτητο ζήτημα της οργάνωσης , την σπουδαιότητα να ξανακερδίσουμε το στοίχημα των εννοιών, την ανάδειξη του αντιιμπεριαλισμού και της γεωπολιτικής, την αποφυγή των φραστικών βερμπαλισμών, για να μην την πάθουμε όπως «ο λύκος στα πρόβατα», ταχθήκαμε με πολιτικό κόστος και μύδρους κριτικής, μη προσπαθώντας να προσαρμόσουμε την ιστορία στα ιδεολογικά μας μέτρα, στην υπηρεσία του ελληνικού λαού(δημοψήφισμα, σχέδιο Ηλέκτρα Αποστόλου), εκφράσαμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη στους Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές, προτάξαμε την έμπρακτη αλληλοβοήθεια σε μετανάστες, προσφυγές και πολιτικούς κρατούμενους.
Προσπαθήσαμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην κριτική σκέψη, να αναδείξουμε την σχετικότητα, την διαλεκτική, την σημασία της διαφορετικότητας και των συνεργασιών. Τονίσαμε ότι η σημερινή αλήθεια, μπορεί να είναι το αυριανό ψέμα. Επιλέξαμε ξεκάθαρο πολιτικό- ταξικό λόγο, χωρίς να πατάμε σε δυο βάρκες για να ικανοποιούνται όλοι .Προτείναμε τον σύγχρονο επαναπροσδιορισμό του αγώνα, προωθήσαμε την – ιδιαίτερης σημασίας- για τον αυριανό κόσμο πλέον, της συμβολής της τεχνολογίας και της επιστήμης, τσαλακωθήκαμε με τον πραγματισμό, εκφράσαμε την αναγκαιότητα της λαϊκής ένοπλης ή μη αντιβίας, σταθήκαμε πλάι στην παράδοση των αγώνων αυτού του τόπου και εξηγήσαμε πολλάκις, με λίγα λόγια αυτό που έγραψε ο Ρίτσος, πως «αν η ελευθερία δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματος μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα».
Ελπίζαμε μάταια, ότι θα συμβάλλουμε και ότι κάτι θα άλλαζε συνολικά. Κάναμε λάθος και την ευθύνη αυτή αναλαμβάνουμε σήμερα. Ας είναι η αρχή η επιλογή μας και για άλλες ξεκάθαρες αποστάσεις και θέσεις, για να διαμορφωθεί το πλαίσιο αγώνα, απεξαρτημένο από την βαρεία αρρώστια που καβαλάει.
Σημ. 1η: Ευχαριστούμε για την συνεισφορά του, τον σύντροφο Δημοσθένη B.
Σημ. 2η: Ζητάμε συγνώμη από τα παιδιά του «ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ», για την αναβολή της κουβέντας μας(που θα έβγαινε σε έντυπη μορφή, ως ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΕΥΧΟΣ 5), και τους ευχόμαστε καλή δύναμη και καλή συνεχεία. Αυτοι και λίγοι άλλοι παοτελούν για εμάς αχτίδα φωτός.
Σημ. 3η: Με την αφορμή που μας δίδεται, χαιρετίζουμε την κινηση της ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ για το άνοιγμα του πολυτεχνείου και προσυπογράφουμε κάθε λέξη της ανακοινωσής τους.
Σημ. 4η: Η αναστολή του εντύπου δεν είναι βήμα προς την ματαιότητα. Το έντυπο είχε θέσει σκοπούς, χρονικά προσδιορισμένους και θεωρεί προς το παρόν ανούσια τη συνέχεια του, για τους λόγους που προείπαμε. Τα σχέδια μας για το μέλλον θα ανακοινωθούν.
Σημ 5η: Σε ορισμένους….περαστικά στα μυαλά σας
Αθηνα, 18-11-2017
No comments:
Post a Comment