Μπράβο στον Ευκλείδη

Όταν η κατάργηση ενός νόμου μπορεί να σώσει κόσμο και κοσμάκη

του Χρήστου Ξανθάκη

Δεν έχω καμία όρεξη να λέω “μπράβο” σε καμία κυβέρνηση. Δουλειά της είναι να κάνει το καλό προς όφελος του ελληνικού λαού, όπως δουλειά της είναι εισπράττει μούντζες άμα κάνει μαλακίες. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα κι αν μπορεί να τα αντέξεις τα άντεξες. Αν, από την άλλη, δεν τα πας καλά με τη ζέστα, βγες απ’ τη  κουζίνα που έλεγε κι ο Χάρυ Τρούμαν. Δεν σου ταιριάζει η πολιτική, όπως δεν ταιριάζει η δημοσιογραφία στα γλειφτρόνια. Άλλο τώρα αν έχει γεμίσει ο κλάδος από τέτοια χαριτωμένα πλάσματα…
Επανέρχομαι όμως στον Τσακαλώτο του τίτλου. Έγραφα πριν από μερικές ημέρες για την έντονη φημολογία ότι ακυρώθηκε για πρώτη φορά μνημονιακός νόμος. Ότι δηλαδή συμφώνησε η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα με τους θεσμούς να επανέλθουν οι εργαζόμενοι πρώτοι στη σειρά κατάταξης εξόφλησης οφειλών επιχειρήσεων, πάνω από τις τράπεζες, το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Ε  λοιπόν, η φημολογία επιβεβαιώθηκε, είναι πλέον γεγονός, θα πάει από τη Βουλή το στόρι για να ψηφιστεί κι ελπίζω να το ψηφίσουν όλα τα κόμματα γιατί διαφορετικά δεν θα πέσουν μούντζες, θα πέσουν γιαούρτια. Δεν είναι αστείο το ζήτημα παιδιά, για μερικές οικογένειες είναι ζωής και θανάτου!
Πάρτε για παράδειγμα εμάς, τους αιχμαλώτους της “Ελευθεροτυπίας”. Η εφημερίδα που εξέδιδε η εταιρεία Χ.Κ. Τεγόπουλος, έκλεισε τον Δεκέμβριο του 2011, ως γνωστόν. Ξαναβγήκε αργότερα, αλλά από άλλη εταιρεία, οπότε δεν μας ενδιαφέρει τι συνέβη. Όσον αφορά στο πρώτο λουκέτο, οφείλονται σε 850 εργαζόμενους και εργαζόμενες πέντε μισθά και οι αποζημιώσεις. Εξ αυτών δεν έχουμε πάρει απολύτως τίποτε, πλην κάτι ψιλών που εισέπραξαν κάποιοι διοικητικοί υπάλληλοι γιατί ήτανε γατιά και μπλόκαραν τα φράγκα από την πώληση ενός εκτυπωτικού μηχανήματος. Οι υπόλοιποι ούτε ευρώπουλο δεν είδαμε, πλην του επιδόματος αφερεγγυότητας που μας το έδωσε ο ΟΑΕΔ πριν από δυο χρόνια και πρόσφερε ανάσες σε αρκετό κόσμο.
Για να πουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας (μεγάλο κτίριο στο Νέο Κόσμο, μεγάλο τυπογραφείο στα Μεσόγεια) έχει οριστεί ένας σύνδικος που (υποτίθεται ότι) το τρέχει το θέμα. Ως τώρα δεν έχουμε δει αποτέλεσμα, αλλά και να το βλέπαμε πάλι οι τράπεζες, τα Ταμεία, το Δημόσιο θα ωφελούνταν. Εμείς, οι πρώην δημοσιογράφοι, διοικητικοί και τεχνικοί της “Eλευθεροτυπίας”, ήμασταν οι τελευταίοι στη σειρά. Τώρα όμως ξαναγινόμαστε πρώτοι και ξαναμπαίνουμε στο κόλπο. Και μας νοιάζει πάρα πολύ να τρέξουν οι πωλήσεις, ενώ πρώτα το είχαμε γραμμένο το θέμα στα παλαιότερα των υποδημάτων μας.
Θα μου πείτε «σιγά, κάνα πεντοχίλιαρο, άντε κάνα επταχίλιαρο θα πάρετε». Θα σας απαντήσω ότι αυτά τα λεφτά εμένα που έχω δουλειά και δεν έχω δάνειο δεν θα μου αλλάξουν τη ζωή. Κάποιοι άλλους όμως και κάποιες άλλες θα κρατηθούν στην επιφάνεια και δεν θα βουλιάξουν με αυτό το πενταχίλιαρο ή το επταχίλιαρο. Θα βουλώσουν τρύπες, θα πληρώσουν κάρτες, θα τρίψουν λιγάκι τη μούρη των τραπεζών, θα κερδίσουν χρόνο για να ανασυγκροτηθούν και να κυνηγήσουν το μέλλον τους. Θα ξαναγίνουν άνθρωποι. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο ένα “μπράβο” το οφείλουμε στον Ευκλείδη. Εμείς οι 850 της “Ελευθεροτυπίας” και όλα τα λοιπά κορόιδα, που είδαν τον κόσμο τους και τις δουλειές τους να καταρρέουν δίχως ελπίδα καμιά…- newpost