Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν

Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Όλοι μας, θα έλεγε ο Αριστοτέλης - για τον οποίο δεν τρέφω και ιδιαίτερο θαυμασμό επί τη ευκαιρία. Δυστυχώς η εκτίμησή του ότι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ζώο πολιτικό δεν ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα, αφού κάποτε ο άνθρωπος γίνεται και κτήνος απολίτικο - που ίσως θα έλεγε κι ο Κουροσάβα. Προσωπικώς γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Αυτό δεν το αποδεικνύει η θητεία μου ή η εκλογή μου σε κανένα "αξίωμα" της πολιτικής αρένας των ενηλίκων. Ύστερα από την προεδρία του 15μελούς συμβουλίου του..
σχολείου μου δεν έθεσα ξανά εαυτόν στη δοκιμασία της διεκδίκησης της εμπιστοσύνης των συμπολιτών μου αν και πολλές φορές παροτρύνθηκα ζωηρά κυρίως σε εργασιακούς χώρους και άλλα πεδία της δημόσιας ζωής.
 Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Με μεγάλωσε ένα ζώον πολιτικόν. Στην έκτη δημοτικού ήξερα πως γίνονται οι κοινοτικές εκλογές, πως φτιάχνονται οι συνδυασμοί στα χωριά, πως γίνεται ο δημόσιος διάλογος στο καφενείο, στην πλατεία, στο σαλόνι και την κουζίνα του σπιτιού μου. Στην πρώτη γυμνασίου ήξερα το χτυποκάρδι ενός πατέρα που πάντα έλειπε για να παρακολουθεί έργα, να συμμετέχει σε συμβούλια, άλλοτε να τσακώνεται κι άλλοτε να μονοιάζει. Στη δευτέρα γυμνασίου όλα αυτά τα θεωρούσα τόσο φυσικά όσο και το να ζεις.
Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Δεν υπήρξα ποτέ υποψήφια συνδικαλίστρια του κλάδου μου αλλά στάθηκα πάντα δίπλα στις/στους μαχητικές/ούς και έντιμες/ους αιρετές/ούς και μη αγωνίστριες/ες για τα συλλογικά εργασιακά δικαιώματα κι ήλπισα σε κάτι να στηρίξω κι εγώ την κοινή υπόθεση.
Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Ζω στην Αθήνα από το 1993. Ζω και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στο Χαλάνδρι από το 2000 και από το 2015 μαζί με τον σύντροφό μου. Από τότε αρχίζω να συνδέομαι και με την πόλη αυτή ως ζώον πολιτικόν. Από τότε αρχίζω να ριζώνω για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα με όρους κοινότητας. Με όρους πολιτικής κοινότητας. Η δημιουργία οικογένειας κι η απόκτηση κατοικίας, όσο κι αν "εδραιώνουν" τη ζωή δεν είναι η αιτία αλλά μόνο η αφορμή για τη θεμελίωση αυτής της σχέσης. Αιτίες είναι το Φεστιβάλ της Ρεματιάς, το τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων, οι έντιμες προσπάθειες για μια πόλη όλο και πιο προσβάσιμη σε όλους τους πολίτες, η αλληλεγγύη κι η ανακύκλωση με ό,τι αυτή συμβολικά και πραγματικά σημαίνει για τη συνέχιση της ζωής...
Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Τούτες τις μέρες γίνονται πολλές συζητήσεις μέσα κι έξω από τα social media για την υπόθεση των επικείμενων εκλογών. Σοβαροί προσωπικοί λόγοι, ανώτεροι από τη θέλησή μου, με εμποδίζουν να συμμετέχω στη συζήτηση με τον τρόπο που θα ήθελα και θα μπορούσα. Με αυτή μου την ανάρτηση θέλω, ως ζώον πολιτικόν, αν και όχι πολιτευόμενον, να απολογηθώ στην πόλη μου που τούτη την κρίσιμη ώρα δεν μπορώ να αγωνιστώ τον αγώνα που της οφείλω. Τον αγώνα με όλες μου τις δυνάμεις στο πλευρό των πολιτικών ζώων, που συχνά κόντρα σε απολίτικα κτήνη, έκαναν αυτή την πόλη, δική μου πόλη. Και που μπορούν να την κάνουν πιο δική μου αλλά κυρίως πιο... πόλη.
 Γεννήθηκα ζώον πολιτικόν. Ως τέτοιο, ποτέ μου δεν χειροκρότησα καμιά σημαία, ούτε θέλησα να γίνω η ίδια σημαία κανενός. Ξέρω ότι τα αληθινά πολιτικά ζώα έχουν για σημαία μόνο τον αγώνα για καλύτερη ζωή για όλους τους ανθρώπους σε όλες τις πόλεις και τα χωριά του κόσμου. Και στο Χαλάνδρι αυτή η σημαία για μένα λέει ΑντίΣΤαΣΗ με τους Πολίτες του Χαλανδρίου. Και πραγματικά λυπάμαι που σε αυτή τη φάση δεν έχω άλλο να κάνω από το να βλέπω τη σημαία να κυματίζει...
- από το fb της Αργυρώς Λύτρα