Η αναπηρία είναι πολιτικό ζήτημα

Στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα, η κυρίαρχη αντίληψη για την αναπηρία διέπεται από τη λογική της «αναπηρικής δυστυχίας» που θέλει τους ανθρώπους με αισθητηριακές, σωματικές, νοητικές, ψυχικές και χρόνιες βλάβες να υποφέρουν, εξαιτίας των ατομικών τους περιορισμών. Αποδέχεται μόνο τις εξαιρέσεις που τα καταφέρνουν, ξεπερνώντας την «αναπηρία» τους. Οι ανάπηρες/οι ζούμε σε καθεστώς εξαίρεσης σε ένα κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον που μας αποκλείει συστηματικά.
Ωστόσο, η κοινωνία είναι εκείνη που καθιστά ανάπηρους τους ανθρώπους με σωματικές βλάβες. Η αναπηρία επιβάλλεται επιπρόσθετα από τις βλάβες μας με τρόπο τέτοιο που..

απομονωνόμαστε χωρίς λόγο και αποκλειόμαστε από την πλήρη συμμετοχή μας στην κοινωνία. Αυτό είναι και το μανιφέστο της «Ένωσης Αναπήρων κατά του Ρατσισμού» που δημοσιεύτηκε το 1976 στην Αγγλία και αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης για το «κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας». Οι βρετανοί ανάπηροι ακτιβιστές αντιτέθηκαν στις παγιωμένες αντιλήψεις της κατανόησης της αναπηρίας μέσα από την «προσωπική τραγωδία» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο θεμελιωτής της σπουδής της αναπηρίας, Mike Oliver.
Πάνω από 40 χρόνια μετά, υπάρχουν κόμματα στη χώρα μας που εργαλειοποιούν τους ηρωικούς ανάπηρους, και προωθούν μια λογική συμβολικής πολιτικής συμμετοχής, ενεργοποιώντας έτσι κοινωνικά αντανακλαστικά που σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν τις ουσιαστικές ανάγκες της πολυπληθούς κοινωνικής ομάδας των αναπήρων.
Η αναπηρία είναι ένα πολιτικό ζήτημα και η αντιμετώπισή του ΔΕΝ σχετίζεται ούτε πρέπει να σχετίζεται με τη βαρύτητα της βλάβης του διεκδικητή, αλλά αποκλειστικά και μόνο με το άθροισμα δυνάμεων απέναντι σε όλες τις μορφές του ρατσισμού.
Αυτό είναι το μόνο μέσο για να πετύχουμε δικαιοσύνη και ελευθερία για ΟΛΕΣ, ΟΛΟΥΣ και ΟΛΑ


Αντώνης Ρέλλας
Σκηνοθέτης – Ανάπηρος ακτιβιστής
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ