Τα ΜΑΤ καλό κάνουν...

...Ξεμπροστιάζουν τις προθέσεις αλλά και τη λύσσα αυτών που τα ελέγχουν

Να σας πω κάτι δικό μου για σήμερα, που δεν είναι για σήμερα ως προς τη συγκεκριμένη μέρα μόνο, αλλά ως προς το γενικότερο σήμερα που ζούμε.
Εμένα δεν με τρομάζουν αυτοί που θέλουν να μας πουν ότι το Πολυτεχνείο δεν έγινε ή κι αν..
ψιλοέγινε, δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο, σιγά τα ωα...
Αυτούς τους ξέρουμε, με ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις και τηλέφωνα, δεν κρύβονται εξάλλου.

Τι να κρυφτούνε;
Βασικά κυβερνάνε.
Κι εδώ και παραέξω και σχεδόν παντού πλέον.
Επίσης ξέρουμε πολύ καλά γιατί το κάνουν, διότι ξέρουμε σε τι καιρούς ζούμε.
Εδώ οι άλλοι επιμένουν ότι 6-7 εκατομμύρια άνθρωποι σκόνταψαν κι έπεσαν μόνοι τους στους φούρνους...
Αυτό που με φρικάρει εμένα είναι όλοι εκείνοι που ξαφνικά "ναι μεν, αλλά":
Νταξ μωρέ, οκ, έγινε ότι έγινε, αλλά ας μην το πολυσυζητάμε τώρα, παλιά πράγματα αυτά, περασμένα ξεχασμένα, νερό κι αλάτι, πάμε παρακάτω, τι τις θέλουμε τις πορείες και τις γιορτές, ας μιλήσουμε γι ανάπτυξη.
Γουάτ;
Ισαποστασάκηδες και στην ιστορική μνήμη.
Θα τους δείτε να πληθαίνουν εντυπωσιακά τον επόμενο καιρό.
Είναι ο φόβος γκάιζ. Σας το λέω και το υπογράφω.
Είναι ο φόβος των ανθρώπων που βλέπουν το ρεύμα ν' αλλάζει, τους συσχετισμούς ν΄αλλάζουν, τα πάντα ν' αλλάζουν και βέβαια αισθάνονται την ανάγκη να πάνε με το ρεύμα επειδή έχουν πολλά να χάσουν, ή έτσι νομίζουν.
Πρόσεχε τι λες, τι κάνεις, τι γράφεις.
Τι πιστεύεις. Τι σκέφτεσαι.
Θα το δείτε να εντείνεται σε τρομακτικό βαθμό αυτό και είναι πιο επικίνδυνο από όλες τις διμοιρίες ΜΑΤ του γαλαξία.
Τα ΜΑΤ καλό κανουν. Ξεμπροστιάζουν τις προθέσεις αλλά και τη λύσσα αυτών που τα ελέγχουν. Αυτή τη λύσσα που μοιραία (και ευτυχώς) φτιάχνει και Πολυτεχνεία.
Ο φόβος, πάλι, το μόνο που κάνει είναι να σου βάζει το μυαλό στο γύψο.
Και τελικά και τη ζωή που τόσο απελπισμένα θες να προστατεύσεις.

- από το fb της Μαρίας Δεδούση