"Κάτω τα χέρια από τις Κυριακές και τις ζωές μας!
Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τους αγώνες μας!
Κυριακή 16 Δεκέμβρη 2018: Απεργούμε!
Πανελλαδική απεργία στον κλάδο του εμπορίου
Απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Πλ. Κοραή, Αθήνα
Συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας. Ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση, τους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια από όποιους κι αν σχεδιάζονται, ψηφίζονται και εφαρμόζονται. Ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο,
ενάντια στην ΕΕ και το ΔΝΤ, ενάντια στις κυβερνήσεις και τους εκάστοτε διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος.
Από τις διάφορες απόπειρες των αφεντικών του λίγο πιο μακρινού παρελθόντος για επιβολή κάποιων επιπλέον Κυριακών με τα μαγαζιά ανοιχτά (πέραν της μιας «καθιερωμένης» Κυριακής, που φέτος είναι στις 23/12), φτάσαμε από το 2013 μέχρι το 2017 να νομοθετούνται διαδοχικά «7, 8, 8+2 και τελικά μέχρι και 32 Κυριακές!». Και όσο και να διατυμπανίζουν οι κυβερνώντες το «τέλος των μνημονίων», παραμένουν σε ισχύ όλοι οι σχετικοί νόμοι που ψηφίστηκαν και που έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στα αφεντικά να μπορούν ολοένα και να οξύνουν την επίθεσή τους προς τον κόσμο της εργασίας.
Εδώ και αρκετά χρόνια πλέον, πολλοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες έχουν βιώσει την τρομοκρατία του να καλείσαι για δουλειά τις Κυριακές. Ιδίως για την τρέχουσα περίοδο των Χριστουγέννων με 3 απανωτές Κυριακές, αλλά και την περίοδο Μάη-Οκτώβρη. Και μπορεί το μέτρο των συνεχόμενων Κυριακών των 6 αυτών μηνών να εφαρμόστηκε τα δύο τελευταία έτη σε περιορισμένα μαγαζιά (πχ όμιλος INDITEX) και περιοχές (πχ στην Ερμού, κοντά στο αεροδρόμιο, στη Γλυφάδα, στη Θεσσαλονίκη) και σχεδόν καθόλου στα μαγαζιά του κλάδου μας, ωστόσο, τα αφεντικά του εμπορίου φαίνεται ότι παίρνουν αυτό που επιζητούν: Να έχουν τη δυνατότητα να κινούνται όπως θέλουν κάθε φορά, δίχως το όποιο εμπόδιο των αργιών και των κάθε είδους εργατικών δικαιωμάτων. Παράλληλα, δεν ξεχνάμε ότι μέσω της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας και των υπολοίπων αργιών, παίζεται -στις πλάτες των εργαζομένων πάντοτε- και το παιχνίδι των αφεντικών για το «μοίρασμα της πίτας» στο Εμπόριο. Βέβαια, πίσω από τη σχετικά περιορισμένη αξιοποίηση του νόμου των «32 Κυριακών» βλέπουμε ξεκάθαρα και το αποτέλεσμα των αγώνων μας και την οργή των συναδέλφων που θα καλούνταν για δουλειά κάθε Κυριακή και η οποία θα έβρισκε το έδαφος να μετεξελιχθεί σε συλλογική αντίσταση. Τη συλλογική αυτή αντίσταση λοιπόν είναι ανάγκη να αντιπαραθέσουμε στις όποιες βλέψεις των εργοδοτών μας για άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές.
Η ολοκληρωτική πλέον κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που επιφέρει την ακόμα μεγαλύτερη σωματική και ψυχική εξόντωσή μας και την πλήρη υφαρπαγή του όποιου ελεύθερου χρόνου μας. Ένα μέτρο που έρχεται να επιδεινώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που ως εργαζόμενοι βιώνουμε, με την υπερεντατικοποίηση και το «διευθυντικό δικαίωμα», αλλά και τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την μη καταβολή υπερωριών αλλά και γενικότερα των δεδουλευμένων μας, τις απολύσεις, τις ατομικές συμβάσεις, τη δουλειά μέσω εταιριών ενοικίασης προσωπικού και τα τόσα άλλα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας. Και βέβαια, όπως άλλωστε έχει περίτρανα καταδειχθεί, η Κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων δεν οδηγεί σε νέες προσλήψεις, αλλά στο οι ίδιοι εργαζόμενοι να αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε περισσότερο, χωρίς πολλές φορές να παίρνουμε ούτε τη μία επιπλέον μέρα ρεπό, ούτε την προσαύξηση (75%) που δικαιούμαστε. Παράλληλα, ως προς το ζήτημα του χρόνου εργασίας, το ωράριο «ξεχειλώνει» και τις υπόλοιπες ημέρες με διάφορα προσχήματα, με πιο τρανταχτό παράδειγμα το βάρβαρο θεσμό των «λευκών -ή του όποιου άλλου χρώματος- νυχτών». Την ίδια ώρα επιχειρείται η κλοπή κι άλλων αργιών, με πιο τρανταχτά παραδείγματα την κατ’ έθιμο αργία στις 2 Γενάρη στον κλάδο του εμπορίου, αλλά ακόμα -όπως διαφάνηκε πέρσι- και τις αργίες στις 26/12 και 6/1. Εν τω μεταξύ, στον κλάδο του βιβλίου συνεχίζεται σε μεγάλο βαθμό η υφαρπαγή της αργίας του αγίου πνεύματος. Και βέβαια, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί μέτρο που πολύ σύντομα, όπως φαίνεται και όπως άλλωστε εξ αρχής είχαμε σημειώσει, θα γενικευθεί και σε πολλούς άλλους εργασιακούς κλάδους.
Καθώς αυξάνονταν οι Κυριακές (από το 2013 ως σήμερα), γίνονταν ολοένα και πιο ισχυρές οι πιέσεις κυβερνώντων, κεφαλαιοκρατών (ιδίως ντόπιων και ξένων αφεντικών του κλάδου του εμπορίου και των ξενοδοχείων) και των διάφορων μηχανισμών τους, όπως τα καθεστωτικά ΜΜΕ, προς εμάς τους εργαζόμενους. Πιέσεις που αποσκοπούσαν στο να αποδεχτούμε την ολοκληρωτική κυριαρχία της αγοράς στις ζωές μας και την «αδιαμφισβήτητη αλήθεια» της ανάπτυξης (…της κερδοφορίας των αφεντικών), της «ανταγωνιστικότητας» και του «εκσυγχρονισμού»! Κατά τα τελευταία χρόνια το όλο αυτό σχέδιο διανθίστηκε και από τον εμπαιγμό της παρούσας κυβέρνησης περί του δήθεν αγώνα της για επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας…
Βέβαια, από την πλευρά μας ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρόνια στηριχτήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις και προσπαθήσαμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μαζί με τους συναδέλφους μας από όλο τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με τον κόσμο του αγώνα μέσα και από το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, που δημιουργήθηκε ύστερα από σχετικό κάλεσμα του Συλλόγου μας.
Ούτε φυσικά μας είχε καθησυχάσει η απόφαση του ΣτΕ (Γενάρης 2017) περί αντισυνταγματικότητας του μέτρου των «52 Κυριακών» του 2014. Από τη μία, η μάχη των εργαζομένων για την Κυριακάτικη αργία, τόσο στο κινηματικό, όσο και στο νομικό πεδίο, δεν πρέπει να περιορίζεται σε έναν αριθμό Κυριακών (πχ. εναντίωση για τις 52 ή 32 και όχι και για τις 8 Κυριακές), σύμφωνα δηλαδή με ό,τι μπορεί να συμφέρει μια μεγάλη μερίδα εργοδοτών (που εκφράζονται μέσα από την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ, οι οποίες πλέον αποτελούν και βασικά μέλη της αντεργατικής «Κοινωνικής Συμμαχίας» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ), ούτε και να στηρίζεται σε συμμαχίες με τα κάθε είδους αφεντικά. Από την άλλη, ό,τι κερδίζουμε διασφαλίζεται μόνο μέσα από τη συνέχεια και το δυνάμωμα των αγώνων μας. Άλλωστε, το γεγονός ότι εξακολουθεί να έχει ισχύ ο νόμος τόσο για τις «8», όσο και για τις «32 Κυριακές» (για τις οποίες επίσης έχει γίνει προσφυγή -και πλέον και εκδίκαση- στο ΣτΕ και ήδη από τα τέλη Οκτώβρη αναμενόταν να βγει η όποια απόφαση) αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να νομοθετεί ακόμα και κόντρα στο Σύνταγμα, του «υπέρτατου» για αυτήν νόμο.
Από την πλευρά μας, έχοντας αποφασίσει να δώσουμε συνέχεια στον αγώνα αυτό, στηρίζουμε σταθερά την επιλογή της απεργίας. Μιας απεργίας όσο το δυνατό πιο μαζικής και δυναμικής στο σύνολο του κλάδου του εμπορίου και σε πανελλαδικό επίπεδο. Γι’ αυτό και απαιτούμε διαρκώς από την ΟΙΥΕ την άμεση κήρυξη απεργιών, ώστε να μπορεί να δοθεί η μάχη αυτή με όσο το δυνατό καλύτερους όρους, με καλή προετοιμασία και σε ευρεία κλίμακα. Και γι’ αυτό προχωρήσαμε σε απεργίες στον κλάδο μας, όταν αυτό τελικά δεν γινόταν, καταδεικνύοντας παράλληλα την ευθύνη της ΟΙΥΕ. Παράλληλα, καλούμε σταθερά όλα αυτά τα χρόνια το σύνολο των κλαδικών κι επιχειρησιακών σωματείων του εμπορίου να κηρύττουν απεργίες και να οργανώνουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις για τις Κυριακές που μας επιβάλλεται να πάμε για δουλειά, ώστε να δώσουμε όλοι μαζί και συντονισμένα τη μάχη αυτή.
Πίσω μας λοιπόν έχουμε πλέον έναν πολύχρονο αγώνα, με σημαντικές μάχες μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και σε διάφορες πόλεις και γειτονιές. Με απεργίες και απεργιακές περιφρουρήσεις, παρεμβάσεις, διαδηλώσεις, αλλά και με καταστολή, διώξεις και καταδίκες. Δίνοντας το αγωνιστικό παρών κάθε φορά (…άρα και κάθε Κυριακή), που επιχειρούνταν η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας. Μέσα από τον αγώνα αυτό έχουν γίνει σταθερά βήματα προς την κατεύθυνση της οργάνωσής μας, της συλλογικοποίησης των ίδιων των συναδέλφων από τον κλάδο του εμπορίου και της ανάδειξης μιας σειράς ζητημάτων (και πέραν αυτού της Κυριακάτικης αργίας) από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων. Ως Σύλλογος χαιρετίζουμε και πάλι τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες μας που με την έμπρακτη -και απεργιακή- στάση τους εδώ και αρκετά πλέον χρόνια συμβάλλουν στη συνέχιση και στο δυνάμωμα του αγώνα. Καλούμε όλους τους συναδέλφους και όλες τις συναδέλφισσες μας να γίνουν κομμάτι του αγώνα αυτού. Για να μη χαρίσουμε τις Κυριακές μας στα αφεντικά. Για να απαντήσουμε όλοι και όλες μαζί στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε.
Μια αγωνιστική απάντηση που δώσαμε με πολύ καλούς όρους και μέσα από την πρόσφατη διακλαδική και οργανωμένη από τα κάτω απεργία μας την 1η Νοέμβρη 2018 με κύριες αιχμές το αίτημα για αυξήσεις στους μισθούς και το διαχρονικό αγώνα μας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας ως οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και βασιζόμενοι στις δικές μας πλάτες και με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, με τη συσπείρωσή στο Σύλλογό μας να συνεχίζουμε ολοένα και πιο δυναμικά να οργανωνόμαστε και να αντιστεκόμαστε συλλογικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας. Επίσης αναγκαίος είναι και ο συντονισμός των εργατικών σωματείων στη βάση των κοινών συμφερόντων της τάξης μας. Όπως άλλωστε και η συστράτευση του συνόλου των αντιστεκόμενων και καταπιεζόμενων κομματιών της κοινωνίας στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες καθώς και η σύνδεση των αγώνων αυτών.
- Ούτε 52, ούτε 32, ούτε κι 8! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.
- Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.
- Δεν λείπουν οι ώρες για να ψωνίζουμε. Λείπουν τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσουμε.
- Αυξήσεις στους μισθούς - Λιγότερη δουλειά
- Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνες με τις ανάγκες μας
No comments:
Post a Comment