του Γιάννη Αλμπάνη
Στην Ελλάδα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν η ελιά, το αμπέλι, τα οπωροκηπευτικά και τα εσπεριδοειδή. Επίσης, στη χώρα μας διαχρονικά ευδοκιμούν το καραγκιοζιλίκι και ο κρατικός αυταρχισμός.
Μια γόνιμη συνάντηση
Μια υπόθεση στην οποία συναντιούνται γόνιμα το καραγκιοζιλίκι με τον κρατικό αυταρχισμό είναι αυτή της δίωξης του Παναγιώτη Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς. Για όσες και όσους δεν έχουν παρακολουθήσει την υπόθεση, να πούμε ότι τους τελευταίους μήνες ο αρχηγός της ΛΑΕ και άλλοι πολίτες καλούνται στη ΓΑΔΑ στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασης για επεισόδια στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Το καραγκιοζιλίκι της υπόθεσης έγκειται στο ότι κανείς άνθρωπος που είναι στα καλά του, δεν μπορεί να κάνει εικόνα τον Λάφαζάνη να κάνει μπάχαλα. Τον «Λάφα» τον κάνεις εικόνα να διαδηλώνει, να μιλάει στη Βουλή, να κάνει εισηγήσεις στην Κεντρική Επιτροπή. Άντε και να ανεβαίνει με σκάλα πάνω στην κλούβα -ο Λαφαζάνης πάνω στη σκάλα αποτελεί μια από τις πιο iconic στιγμές της ελληνικής πολιτικής ζωής. Το να τον καλείς λοιπόν στη ΓΑΔΑ «δια υπόθεσίν του» είναι γελοίο.
Ο κίνδυνος
Δεν είναι όμως μόνο γελοίο. Είναι κι επικίνδυνο. Γιατί ο Λαφαζάνης ηγείται πολιτικού κόμματος (έστω μικρού) και κατηγορείται για μια κινητοποίηση που μπορεί πολλοί να τη θεωρούν οριακή κι επιζήμια, αλλά που είναι επιτρεπτή σε μια δημοκρατία. Γιατί σε μια δημοκρατία μπορείς και να διαδηλώνεις και να φωνάζεις και να είσαι υπέρ της δραχμής και να ανεβαίνεις σε σκάλες. Σε μια δημοκρατία μπορεί ακόμα και ο Ντάνος να εκδίδει βιβλία, ενώ ουδείς μπορεί να συλληφθεί γιατί κάθεται σε ουρά μέσα στο κρύο για να του υπογράψει το βιβλίο του ο Ντάνος -τώρα που τα λέμε, ίσως πρέπει να τη ξανασκεφτούμε αυτήν την πτυχή της δημοκρατίας…
Ο Λάφας διώκεται λοιπόν για την πολιτική δράση του και μάλιστα από ένα δυσώνυμο Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος το οποίο, όπως και αν το κάνουμε, παραπέμπει σε τύπους με σηκωμένους τους γιακάδες της καμπαρτίνας και κατεβασμένο το καβουράκι, οι οποίοι σε παίρνουν από πίσω στον έρημο δρόμο μέσα στη βροχερή νύχτα και όταν επιταχύνεις το βήμα σου, το επιταχύνουν και αυτοί, και αν δεν σου ανοίξει ξαφνικά την πόρτα μια μοιραία κοκκινομάλλα, η μόνη σου ελπίδα θα είναι να σε συμπεριλάβει η Διεθνής Αμνηστία στην επόμενη καμπάνια της με τον Sting.
Η γελοία κι επικίνδυνη παράσταση «Λαφαζάνης-δημόσιος κίνδυνος» έχει παρατραβήξει. Η κυβέρνηση πρέπει να ρίξει την αυλαία γιατί αυτή είναι πολιτικά υπεύθυνη. Γνώμη μου πάντα.
- το κείμενο του Γιάννη Αλμπάνη είναι από το newpost.gr
Μια υπόθεση στην οποία συναντιούνται γόνιμα το καραγκιοζιλίκι με τον κρατικό αυταρχισμό είναι αυτή της δίωξης του Παναγιώτη Λαφαζάνη για τους πλειστηριασμούς. Για όσες και όσους δεν έχουν παρακολουθήσει την υπόθεση, να πούμε ότι τους τελευταίους μήνες ο αρχηγός της ΛΑΕ και άλλοι πολίτες καλούνται στη ΓΑΔΑ στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασης για επεισόδια στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Το καραγκιοζιλίκι της υπόθεσης έγκειται στο ότι κανείς άνθρωπος που είναι στα καλά του, δεν μπορεί να κάνει εικόνα τον Λάφαζάνη να κάνει μπάχαλα. Τον «Λάφα» τον κάνεις εικόνα να διαδηλώνει, να μιλάει στη Βουλή, να κάνει εισηγήσεις στην Κεντρική Επιτροπή. Άντε και να ανεβαίνει με σκάλα πάνω στην κλούβα -ο Λαφαζάνης πάνω στη σκάλα αποτελεί μια από τις πιο iconic στιγμές της ελληνικής πολιτικής ζωής. Το να τον καλείς λοιπόν στη ΓΑΔΑ «δια υπόθεσίν του» είναι γελοίο.
Ο κίνδυνος
Δεν είναι όμως μόνο γελοίο. Είναι κι επικίνδυνο. Γιατί ο Λαφαζάνης ηγείται πολιτικού κόμματος (έστω μικρού) και κατηγορείται για μια κινητοποίηση που μπορεί πολλοί να τη θεωρούν οριακή κι επιζήμια, αλλά που είναι επιτρεπτή σε μια δημοκρατία. Γιατί σε μια δημοκρατία μπορείς και να διαδηλώνεις και να φωνάζεις και να είσαι υπέρ της δραχμής και να ανεβαίνεις σε σκάλες. Σε μια δημοκρατία μπορεί ακόμα και ο Ντάνος να εκδίδει βιβλία, ενώ ουδείς μπορεί να συλληφθεί γιατί κάθεται σε ουρά μέσα στο κρύο για να του υπογράψει το βιβλίο του ο Ντάνος -τώρα που τα λέμε, ίσως πρέπει να τη ξανασκεφτούμε αυτήν την πτυχή της δημοκρατίας…
Ο Λάφας διώκεται λοιπόν για την πολιτική δράση του και μάλιστα από ένα δυσώνυμο Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος το οποίο, όπως και αν το κάνουμε, παραπέμπει σε τύπους με σηκωμένους τους γιακάδες της καμπαρτίνας και κατεβασμένο το καβουράκι, οι οποίοι σε παίρνουν από πίσω στον έρημο δρόμο μέσα στη βροχερή νύχτα και όταν επιταχύνεις το βήμα σου, το επιταχύνουν και αυτοί, και αν δεν σου ανοίξει ξαφνικά την πόρτα μια μοιραία κοκκινομάλλα, η μόνη σου ελπίδα θα είναι να σε συμπεριλάβει η Διεθνής Αμνηστία στην επόμενη καμπάνια της με τον Sting.
Η γελοία κι επικίνδυνη παράσταση «Λαφαζάνης-δημόσιος κίνδυνος» έχει παρατραβήξει. Η κυβέρνηση πρέπει να ρίξει την αυλαία γιατί αυτή είναι πολιτικά υπεύθυνη. Γνώμη μου πάντα.
- το κείμενο του Γιάννη Αλμπάνη είναι από το newpost.gr
No comments:
Post a Comment