Δεκατρία (βασανιστικά) λεπτά με την Ελενα Κιτσοπούλου

Είδα την ταινία μικρού μήκους της Λένας Κιτσοπούλου – χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση. Σε 13 βασανιστικά λεπτά η σκηνοθέτης – πρωταγωνίστρια γδέρνει ένα ελάφι, καθαρίζει σαρδέλες, καπνίζει και πυροβολεί με καραμπίνα, σε μια φάρμα στην ορεινή Ναυπακτία. Που και που ξεπετάγονται λεζάντες οι οποίες συμπυκνώνουν, υποτίθεται, το βαθύ μήνυμα της πλοκής: «σκότωσε την τι βι», «σκότωσε τον φόβο του θανάτου», «σκότωσε τα σκατά στο κεφάλι σου». Στην ταινία εμφανίζεται και ένας άνδρας που τεμαχίζει σαδιστικά το ελάφι και τρώει ωμό κρέας..

Στο εισαγωγικό κείμενο διαβάζουμε: «Στον οικισμό Λάλκα, σε υψόμετρο 1.400 μ., συνειδητοποιώ πόσο πολύ έχει αδρανήσει η δύναμη του ανθρώπου για την επιβίωση μέσα στο παγκόσμιο, φασιστικό οικονομικό σύστημα, το οποίο ονομάζεται καπιταλισμός και στο οποίο όλοι μας έχουμε υποδουλωθεί… Η επίθεση και ο σκοτωμός, όταν θες να φας, δεν είναι κακιά, είναι μια βία της φύσης με την οποία οφείλουμε να είμαστε συμφιλιωμένοι. Κάποιος που επιλέγει να φάει το καλύτερο κρέας για τον οργανισμό του σίγουρα δεν είναι χειρότερος από τον οικολόγο που έχει ένα σκυλί στο μπαλκόνι του… Το πρότζεκτ αυτό προτείνει να αγαπήσουμε τα ένστικτά μας, να τα γιορτάσουμε, τουλάχιστον να μην τα καταπιέζουμε άλλο στον βωμό μιας δήθεν πολιτισμένης και ανελεύθερης ζωής.»
Η ταινία αυτή θα μπορούσε να σταθεί – οριακά μόνο - ως παρωδία. Παρωδία της γκροτέσκας αισθητικής και των ψεκασμένων απόψεων που ενδημούν σε ακροδεξιές, κυρίως, ομάδες. Δεν είναι όμως κάτι τέτοιο, η «δημιουργός» παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της, πιστεύει ότι με το τραγικό βίντεο της κομίζει κάποια βαθύτερη αλήθεια, ότι αποκαλύπτει μια απωθημένη πραγματικότητα σε όλη της την ωμότητα.
Το ότι δεν έχει συνείδηση πόσο ελεεινή είναι η ταινία της – αισθητικά, κειμενικά, πολιτικά – την κατατάσσει επάξια στους κύκλους των ψεκασμένων συνωμοσιολόγων. Παρότι όμως είναι καραμπινάτα ψεκασμένη, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια, αλλά εξασφαλίζει και τη στήριξη του πιο φημισμένου, ίσως, πολιτιστικού ιδρύματος της χώρας. Εδώ είναι η ουσία όλης της υπόθεσης και επιβεβαιώνει την κοινότοπη «μεταμοντέρνα» θέση, ότι τα πάντα αποκτούν νόημα και αξία από το κείμενο/αφήγηση που τα πλαισιώνει.
Έτσι, όταν κάποιος λέει περίπου τα ίδια που λέει η Κιτσοπούλου σε μια συγκέντρωση του Αρτέμη Σώρρα και με πολύ ανώτερη μάλιστα, αισθητική, είναι ηλίθιος ψεκασμένος. Όταν τα λέει η Κιτσοπούλου – ένα εξέχον μέλος της «εναλλακτικής» σκηνής της χώρας, με τη χορηγία της Στέγης, είναι καλλιτέχνης που κάνει «προχωρημένα» έργα. Και αυτό είναι μια τεράστια αδικία σε βάρος του Αρτέμη Σώρρα και των οπαδών του…
Δημήτρης Τσίρκας (fb) 

Διαβάστε και άλλη μια άποψη για την ταινία της Κιτσοπούλου:

Aλλα είναι αυτά που σοκάρουν... 
Αυτό που κάνει η Κιτσοπούλου (δεν θα το πω "τέχνη"), έχει ως μοναδικό στόχο να σοκάρει τους μικροαστούς.
Και μέσω αυτού του σοκ να αποκομίσει αναγνωρισιμότητα, φήμη, εισιτήρια, έσοδα, οπαδούς, γουατέβα.

Πράγματα που κάνανε και πολλοί άλλοι στις οπτικές τέχνες,  πριν από πενήντα και εξήντα χρόνια στην Αμερική και στη Δυτική Ευρώπη
Και τα εισήγαγε η Κιτσοπούλου στα καθ' ημάς με σχεδόν μισό αιώνα καθυστέρηση.
Εγώ λοιπόν, δεν είμαι μικροαστός για να σοκάρομαι από τέτοιου είδους θεάματα.
Με αφήνουν αδιάφορο, παγερά αδιάφορο.
Άλλα είναι που με σοκάρουν εμένα.
Ότι με πήρε ένας κολλητός μου το πρωί για να μου πει ότι η η ΔΕΗ του έκοψε το ρεύμα για τριψήφιο νούμερο οφειλής
Κι ένας άλλος κολλητός μου μόλις μου είπε ότι χρωστάει δυο νοίκια και σε πέντε μέρες θα χρωστάει τρία και δεν ξέρει από που θα βρει πέντε δεκάρες να ξελασπώσει.
Αυτά είναι σοκ, όχι οι καλοστημένες παπαρίτσες για να αναστατώνονται τα βλαχαδερά...
Χρήστος Ξανθάκης (fb)
----

- όποιος αντέξει ας δει το βίντεο ΕΔΩ