Καπιταλιστές χαμηλών προσδοκιών

του Σχολιαστικού

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ έχει μια εταιρεία κούριερ.
Η εταιρεία αυτή καταγγέλθηκε από τον Σύλλογο Εκδοτών Βιβλίου, γιατί εν μέσω κορωνοκρίσης αύξησε τα τιμολόγιά της κατά 20%.
Είπε ότι αναγκάστηκε γιατί αυξήθηκε το κόστος, αλλά φυσικά κανείς δεν την πιστεύει. Το έκανε απλώς γιατί οι πωλήσεις βιβλίων..
έχουν σταματήσει και οι εκδότες εξαρτώνται πολύ περισσότερο από τις ταχυμεταφορές.
Άρα, θα πρέπει να το πληρώσουν. Όπως το είπε ο Άδωνις. Όταν ανεβαίνει η ζήτηση, είναι λογικό να έχεις κερδοσκοπία.
Όπως συνέβαινε με το λάδι στην Κατοχή.
Στο τέλος αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Γιατί το ξεφώνισμα που έπεσε για την απροκάλυπτη κερδοσκοπία απείλησε την εταιρεία και τον ίδιο με περισσότερη ζημιά σε σχέση με τα οφέλη.
Το αξιοσημείωτο από όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι σε αυτόν τον επιχειρηματία έχει αναθέσει ο ελληνικός καπιταλισμός την εκπροσώπηση των συμφερόντων του.
Είναι αυτός που επί ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι χρειάζεται περικοπή συντάξεων για να εξασφαλιστεί η ρευστότητα στις επιχειρήσεις.
Και ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού θα τινάξει στον αέρα την οικονομία και θα μας γυρίσει πίσω στα Μνημόνια.
Οπότε καταλαβαίνουμε πάνω-κάτω ποια είναι τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού: χαμηλό μισθολογικό και ασφαλιστικό κόστος, ανακυκλώσιμοι εργαζόμενοι και κερδοσκοπία. Και κάτι ακόμα, που θα το πούμε λίγο πιο κάτω.
Τώρα που η κρίση έχει ξεγυμνώσει τα προσχήματα, οι ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού φαίνονται ακόμα πιο καθαρά. Ενώ πριν τις διαβάζαμε μέσα από τις προεκλογικές εξαγγελίες Μητσοτάκη.

• Χαμηλό εργατικό κόστος: Θυμηθείτε τους ξενοδόχους που έλεγαν: Κυριάκο, κράτα μακριά μας την Επιθεώρηση Εργασίας.
• Χαμηλό ασφαλιστικό κόστος: Θυμηθείτε τις συναντήσεις του Μητσοτάκη με υποτιθέμενους «κούριερ»: Κυριάκο, φρόντισε να δίνει λιγότερα για την ασφάλισή μας το αφεντικό, για να παίρνουμε περισσότερα στο χέρι.
• Ανακυκλώσιμοι εργαζόμενοι: Θυμηθείτε ότι το πρώτο πράγμα που έκαναν, πριν ορκιστούν καν, ήταν να ξηλώσουν κάτι διατάξεις που εμπόδιζαν τις απολύσεις και κατοχύρωναν κάπως τους εργολαβικούς.

Αλλά και τις τωρινές ρυθμίσεις που λένε ότι οι εταιρείες που θα πάρουν ενίσχυση οφείλουν να διατηρήσουν «τον ίδιο αριθμό εργαζόμενων» αλλά όχι «τους ίδιους εργαζόμενους».
Αυτά είναι τα οράματα του ελληνικού καπιταλισμού. Και υποτίθεται ότι αν του κάνουμε όλα αυτά τα χατίρια, θα πάρει την ελληνική οικονομία και θα την απογειώσει. Καλά, σοβαρά τώρα;
Υπάρχει και κάτι ακόμα: ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός.
Ο καπιταλισμός της ιδιωτικής Υγείας και της ιδιωτικής κατάρτισης. Που κάνει στο κράτος ό,τι πήγε να κάνει ο πρόεδρος των καπιταλιστών στους εκδότες.
Μόνο που το κράτος δεν τσινάει, γιατί βρίσκεται σε σωστά χέρια.
Αυτοί κι αν θα... απογειώσουν την ελληνική οικονομία.
Γιατί χρειάζεται να τα φρεσκάρουμε όλα αυτά; Γιατί μόλις βγούμε από την πανδημία, θα διαπιστώσουμε ότι στην παραγωγική βάση της οικονομίας έχει πέσει βόμβα.
Και το τεράστιο ερώτημα είναι αν την παραγωγική βάση θα την αποκαταστήσουμε όπως ήταν, χειρότερη ή καλύτερη. Διότι όλα αυτά τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.
Για παράδειγμα, είναι σίγουρο ότι οι οραματιστές του εθνικού μας καπιταλισμού θα ζητήσουν άτοκο χρήμα με κρατικές εγγυήσεις για να βγάλουν τα σπασμένα τους.
Περιμένετε να δείτε τι έχει να γίνει, από τα ιδιωτικά αεροδρόμια μέχρι τις εταιρείες καυσίμων.
Και φυσικά θα ζητήσουν να μειωθεί ακόμα περισσότερο το εργασιακό και το ασφαλιστικό κόστος.
Και επειδή το χρήμα θα πάει «για την ανασυγκρότηση της οικονομίας», δηλαδή για να βγάλουν τα σπασμένα οι ξενοδόχοι, οι εταιρείες κούριερ και οι εργολαβικές εταιρείες που νοικιάζουν εργαζόμενους, ίσως θα χρειαστούν και κάποιες περικοπές στο συνταξιοδοτικό.
Απέναντι σε όλα αυτά, χρειάζεται, μάλλον, ένα εναλλακτικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Που να είναι σοβαρό και συνεκτικό.

• Εν πρώτοις δεν χρειαζόμαστε τους «βιομήχανους». Οι εταιρείες κούριερ μπορεί κάλλιστα να είναι συνεταιριστικές.
• Και όποιος θέλει στήριξη, να την πάρει, αλλά θα μπει το κράτος συνεταίρος και στα κέρδη μέχρι να βγάλει τα λεφτά του.
• Δεύτερον, χρειαζόμαστε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, συνεταιριστικές ή μη, που να αναπτύσσονται σε παραδοσιακούς και σε καινούργιους τομείς. Και επομένως χρειαζόμαστε δημόσιες επενδύσεις.
• Από αυτές που έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, όχι από τις άλλες που τις τσεπώνουν οι μάγκες.
• Τρίτον, χρειαζόμαστε κοινωνικό κράτος. Γιατί όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση στη δημόσια Υγεία.
• Τέταρτον, χρειαζόμαστε αξιοπρεπείς μισθούς. Για να κινείται η αγορά και για να ζουν οι άνθρωποι αξιοπρεπώς.
• Αλλά, το κυριότερο, χρειαζόμαστε πολιτικά και κοινωνικά μέσα για να πιέσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί μόνο με λόγια δεν γίνεται.

Αυτά. Θα επανέλθουμε.

- από την Αυγή