H απόφαση να ακυρωθεί η παραχώρηση στη ΧΑ της Αίγλης, όπου θα ανακοίνωνε το ευρωψηφοδέλτιό της, δεν είναι για τα «ψιλά», αλλά είδηση πρώτης τάξης.
Κι αυτό γιατί η ΧΑ, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της, προσπαθεί συστηματικά να εμφανίζεται ως κανονική πολιτική δύναμη, σαν όλες τις άλλες, ενώ ταυτόχρονα πατάει σε πολλές βάρκες (ο «αντι-συστημισμός» με..
τον Χρ. Παπά να κατουράει έξω από το MEGA είναι μία από αυτές· η κληρονομιά της Χούντας, με τον Χρ. Παππά να κραδαίνει τη σημαία με το πουλί της χούντας είναι άλλη μια· η εγκληματική της δράση με τα Τάγματα εφόδου, επίσης μία). Και μέρος αυτού του παιχνιδιού ήταν να παρουσιάσει το ευρωψηφοδέλτιό της ανήμερα της 25ης Μαρτίου, στο Ζάππειο.
Πέραν του συνδυασμού ξεράσματος, ανατριχίλας και ακράτητου γέλιου (προσωπικά μου προξένησε και τα τρία σε ισόποσες δόσεις) το ότι οι νεοναζί θα παρουσίαζαν το ψηφοδέλτιό τους, μιλώντας για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την Επανάσταση του 1821, τον Ευαγγέλη Ζάππα και τον ευεργετισμό, στην καρδιά της Αθήνας, σε ένα ιστορικό μέρος, με κάθε επισημότητα, συνδυάζοντας φουστανέλες, παπιγιόν (των γκαρσονιών) και σβάστικες, δεν είναι διόλου φαιδρό ή συμβολικό. Είναι κομβικό κομμάτι της στρατηγικής και της τακτικής της Χρυσής Αυγής, που δεν επέλεξε ένα οποιοδήποτε ξενοδοχείο ή τα γραφεία της, αλλά την Αίγλη του Ζαππείου.
Το ότι η σεπτή αυτή τελετή του ξεπλύματος δεν θα γίνει μόνο χαρά μπορεί να μας προξενεί. Και ακόμα μεγαλύτερη το ότι αυτό έγινε χάρη στις αντιδράσεις πολύ κόσμου – έπαιξε σημαντικό ρόλο, εδώ, νομίζω, και η παρέμβαση της Κ. Παπανάτσιου. Οι διαχειριστές της Αίγλης, με το επιχείρημα ότι δίνουν παντού τον χώρο (επιχείρημα που αβαντάρει τη Χρυσή Αυγή), ότι την προηγούμενη φορά οι ΧΑγίτες σεβάστηκαν τον χώρο (άλλη μια αβάντα στη ΧΑ) και τέλος ότι τον έχουν δώσει και στο Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (η σύγκριση είναι εντελώς ελεεινή) επέμεναν αρχικά στην παραχώρηση στη ΧΑ. Και το ότι τελικά αναγκάστηκαν να αλλάξουν την απόφασή τους είναι πολύ διδακτικό για το τι πρέπει να κάνουμε.
Όχι άλλες Αίγλες λοιπόν, όχι άλλα Καστελλόριζα, όχι άλλες παρελάσεις με βουλευτές των άλλων κομμάτων και τους νεοναζί δίπλα δίπλα. Φέτος στα γραφεία τους, του χρόνου πουθενά!
- από το fb του Στρατή Μπουρνάζου
Εικ.: Η Αίγλη, αρχές του 20ού αιώνα, Αρχείο Λίζας Κουτσαπλή
Κι αυτό γιατί η ΧΑ, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της, προσπαθεί συστηματικά να εμφανίζεται ως κανονική πολιτική δύναμη, σαν όλες τις άλλες, ενώ ταυτόχρονα πατάει σε πολλές βάρκες (ο «αντι-συστημισμός» με..
τον Χρ. Παπά να κατουράει έξω από το MEGA είναι μία από αυτές· η κληρονομιά της Χούντας, με τον Χρ. Παππά να κραδαίνει τη σημαία με το πουλί της χούντας είναι άλλη μια· η εγκληματική της δράση με τα Τάγματα εφόδου, επίσης μία). Και μέρος αυτού του παιχνιδιού ήταν να παρουσιάσει το ευρωψηφοδέλτιό της ανήμερα της 25ης Μαρτίου, στο Ζάππειο.
Πέραν του συνδυασμού ξεράσματος, ανατριχίλας και ακράτητου γέλιου (προσωπικά μου προξένησε και τα τρία σε ισόποσες δόσεις) το ότι οι νεοναζί θα παρουσίαζαν το ψηφοδέλτιό τους, μιλώντας για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την Επανάσταση του 1821, τον Ευαγγέλη Ζάππα και τον ευεργετισμό, στην καρδιά της Αθήνας, σε ένα ιστορικό μέρος, με κάθε επισημότητα, συνδυάζοντας φουστανέλες, παπιγιόν (των γκαρσονιών) και σβάστικες, δεν είναι διόλου φαιδρό ή συμβολικό. Είναι κομβικό κομμάτι της στρατηγικής και της τακτικής της Χρυσής Αυγής, που δεν επέλεξε ένα οποιοδήποτε ξενοδοχείο ή τα γραφεία της, αλλά την Αίγλη του Ζαππείου.
Το ότι η σεπτή αυτή τελετή του ξεπλύματος δεν θα γίνει μόνο χαρά μπορεί να μας προξενεί. Και ακόμα μεγαλύτερη το ότι αυτό έγινε χάρη στις αντιδράσεις πολύ κόσμου – έπαιξε σημαντικό ρόλο, εδώ, νομίζω, και η παρέμβαση της Κ. Παπανάτσιου. Οι διαχειριστές της Αίγλης, με το επιχείρημα ότι δίνουν παντού τον χώρο (επιχείρημα που αβαντάρει τη Χρυσή Αυγή), ότι την προηγούμενη φορά οι ΧΑγίτες σεβάστηκαν τον χώρο (άλλη μια αβάντα στη ΧΑ) και τέλος ότι τον έχουν δώσει και στο Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (η σύγκριση είναι εντελώς ελεεινή) επέμεναν αρχικά στην παραχώρηση στη ΧΑ. Και το ότι τελικά αναγκάστηκαν να αλλάξουν την απόφασή τους είναι πολύ διδακτικό για το τι πρέπει να κάνουμε.
Όχι άλλες Αίγλες λοιπόν, όχι άλλα Καστελλόριζα, όχι άλλες παρελάσεις με βουλευτές των άλλων κομμάτων και τους νεοναζί δίπλα δίπλα. Φέτος στα γραφεία τους, του χρόνου πουθενά!
- από το fb του Στρατή Μπουρνάζου
Εικ.: Η Αίγλη, αρχές του 20ού αιώνα, Αρχείο Λίζας Κουτσαπλή
No comments:
Post a Comment