Για τον Γρηγόρη Φαράκο

Αντιγράφουμε από το fb του δημοσιογράφου - ιστορικού Γιώργου Πετρόπουλου:

Χθες, με πήρε τηλέφωνο ένας σύντροφος με τον οποίο είχα να μιλήσω χρόνια. Διάβασε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος (σσ εννοεί το  ένθετο της Εφημεριδας των Συντακτών "Οι γενικοί γραμματείς του ΚΚΕ μεσα από τους φακέλους της Ασφάλειας")  κι ήθελε να μου πει τη γνώμη του. Μιλήσαμε αρκετή ώρα αλλά το πιο ενδιαφέρον και το πιο συγκινητικό στην κουβέντα μας ήταν ο παρακάτω διάλογος..
Τον παραθέτω όπως έχει μείνει μέσα μου.
- Κάνετε καλή δουλειά αλλά εκεί που σας βγάζω το καπέλο είναι ότι έχετε κότσια.
- Γιατί το λες αυτό;
- Θέλει κότσια να γράψεις για τον Φαράκο. Ευτυχώς που γράψατε κι έτσι θα μάθει ο κόσμος ότι ήταν σπουδαίος αγωνιστής. Αν δεν γράφατε, ποιός θα ασχολούνταν μαζί του; Το ΚΚΕ τον έχει ξεγραμμένο. Οι νέοι στο κόμμα, όσοι ξέρουν το όνομά του τον έχουν καταγράψει ως εχθρό γιατί αυτά τους λένε. Κι εκείνο που έχει μείνει στην μνήμη των παλιότερων είναι η κρίση του 1991 και ο ρόλος που έπαιξε και δεν άξιζε στον Γρηγόρη.
- Τι να σου πω βρε σύντροφε. Εγώ θυμάμαι τον Χαρίλαο που όποτε μιλούσε για τον Φαράκο έλεγε: «Ο Γρηγόρης δεν ήταν ούτε τυχαίος ούτε χθεσινός. Ο Γρηγόρης έχει μεγάλους αγώνες στην πλάτη του».
- Ο Χαρίλαος το έλεγε. Τους ρώτησες τους άλλους; Τους διαδόχους τους ρώτησες; Δεν θυμάσαι τι έγραψε ο Ριζοσπάστης όταν πέθανε; Ψάξε βρες το. Είναι από τις ντροπές του κόμματος. Εν πάση περιπτώσει στο ξαναλέω. Αν δεν γράφατε εσείς θα πήγαινε άκλαυτος ένας σπουδαίος αγωνιστής. Ιστορία του κόμματος χωρίς τον Γρηγόρη, χωρίς αναφορές στην προσφορά του Γρηγόρη είναι παραποιημένη ιστορία.
Θυμόμουν πως αυτό που είχε γράψε ο Ριζοσπάστης στο θάνατο του Φαράκου μου είχε προκαλέσει τότε αρνητική εντύπωση. Δεν θυμόμουν το περιεχόμενο. Έψαξα και το βρήκα.
Ριζοσπάστης 27 Μαρτίου 2007:

«Πέθανε ο Γρ. Φαράκος
Σε ηλικία 84 ετών πέθανε την περασμένη Παρασκευή ο Γρηγόρης Φαράκος και κηδεύτηκε το Σάββατο. Ο εκλιπών γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1923. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και στο ΔΣΕ και στη συνέχεια έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στις σοσιαλιστικές χώρες για πολλά χρόνια. Το 1961 στο 8ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και το 1968 στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ εκλέχτηκε μέλος του ΠΓ. Μετά το 1974 υπήρξε διευθυντής του «Ριζοσπάστη», ενώ το Κόμμα τον εξέλεγε βουλευτή επί σειρά ετών. Τον Ιούλη του 1989 εκλέχτηκε ΓΓ του ΚΚΕ, θέση στην οποία παρέμεινε περίπου 19 μήνες, μέχρι το 13ο Συνέδριο του Κόμματος το 1991. Δραστηριοποιήθηκε έντονα και από τη θέση του ΓΓ της ΚΕ για τη διάλυση του Κόμματος και τη διάχυσή του στον τότε ενιαίο Συνασπισμό, τασσόμενος με την ομάδα των στελεχών που αποχώρησαν και πολέμησαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Έκτοτε, με την αποχώρησή του, το 1991, από το ΚΚΕ, δραστηριοποιούνταν πολιτικά στο Συνασπισμό».

Όλες κι όλες 166 λέξεις στη σελίδα 21. Κανένα χτύπημα στην πρώτη σελίδα. Καμία φωτογραφία. Πουθενά η δράση του. Μια αναφορά ότι συμμετείχε στην αντίσταση και στον ΔΣΕ. Τίποτα για την περίοδο της Δικτατορίας.
Είναι αλήθεια πως μετά την αποχώρησή του ο Φαράκος είχε πει και είχε γράψει πράγματα για το ΚΚΕ και την ιστορία τα οποία εξόργιζαν και απείχαν από το να είναι μια ψύχραιμη αποτίμηση του παρελθόντος. Είναι επίσης αλήθεια πως είχε παρασυρθεί και σε μικρότητες. Το 1997, σε μια συζήτηση που είχαμε, μου είπε: «Τον έχω αδικήσει το Χαρίλαο. Δεν έγραψα ούτε μια καλή κουβέντα γι’ αυτόν. Κι όμως ο Χαρίλαος έχει πολλά προτερήματα. Θέλω να επανορθώσω. Θα δω πως». Δεν επανόρθωσε ποτέ.
Κατά την προσωπική μου άποψη ο Γρηγόρης υπήρξε τραγικό θύμα πολλών συγκυριών και επιλογών του. Αλλά αυτό είναι μια κουβέντα που δεν μπορεί να γίνει εδώ. Θέλω να πιστεύω πως θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να πούμε περισσότερα στον κατάλληλο χρόνο και χώρο.
Υπήρξε όμως σπουδαία αγωνιστική φυσιογνωμία. Κι απ’ αυτούς που πρωταγωνίστησαν να σταθεί το ΚΚΕ στα πόδια του μετά τη διάσπαση του ’68. Ήρθε παράνομος στην Ελλάδα. Συνέβαλε στο στήσιμο της παράνομης δράσης του ΚΚΕ κατά της δικτατορίας, συνελήφθη, φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε τελευταίος. Στην περίοδο της μεταπολίτευσης συνέβαλε τα μέγιστα για να γίνει το ΚΚΕ μεγάλο.
Πολλοί λένε πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως. Τα στερνά είναι στερνά και τα πρώτα- πρώτα. Η προσφορά του Γρηγόρη δεν μπορεί να διαγραφεί από την ιστορία του ΚΚΕ. Το αγωνιστικό του παράδειγμα αποτελεί πηγή αστείρευτου φρονηματισμού. Το αφιέρωμα της ΕΦΣΥΝ στη δράση του όπως αναδεικνύεται μέσα από τον φάκελό του στην Ασφάλεια δεν αφήνει κανένα περιθώριο για διαφορετικές κρίσεις.-
Γ.Π.