Ένα, απ τα δημιουργήματά του .
Και δύο, απ τη ζωή του, απ την πορεία του στ ανθρώπινα .
Αυτά τα δύο είναι ξεχωριστά διότι πολλοί καλλιτέχνες μεγαλουργούν ως δημιουργοί, αλλά ως άνθρωποι στερούνται οποιουδήποτε μεγαλείου, είναι ισχνοί έως αποτρόπαιοι .
Ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι μάς άφησε συγκλονιστικά δημιουργήματα τέχνης, κινηματογράφο που μας έκοψε την ανάσα,..
μας συγκίνησε, συναρπαστικές σκηνές που πέρασαν στην αιωνιότητα .
Όμως ως άνθρωπος ήταν ένα κτήνος που κινηματογράφησε μια πραγματική σκηνή βιασμού στο Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι, προκειμένου να πετύχει τεχνικά /ερμηνευτικά το ιδανικό αποτέλεσμα .
"Δεν ήθελα η Μαρία να «ερμηνεύσει» τον εξευτελισμό και την οργή της αλλά ήθελα να την νιώσει. Μετά με μίσησε για όλη της την ζωή" .
Η Μαρία Σνάιντερ έκτοτε έζησε μια αυτοκαταστροφική ζωή, με απόπειρες αυτοκτονίας και χρήση ουσιών .
Ο βιασμός της ήταν σαφώς μια τραυματικότατη εμπειρία σε ηλικία 19 ετών και στην αρχή της καριέρας της, που τη σημάδεψε σ όλη της τη ζωή .
Η καταγγελία του βιασμού της έγινε πολύ μετά την ταινία, από φόβο προς τα ιερά τέρατα, ανθρώπινα τέρατα όμως, Μπερτολούτσι και Μπράντο .
Πέθανε σε ηλικία 58 ετών, ζώντας μέσα στην κατάθλιψη και την απόλυτη ταπείνωση .
Αυτά δεν πρέπει να γίνονται αποδεκτά για κανένα μεγαλειώδες δημιούργημα .
Γιατί προηγείται το μεγαλείο του ανθρώπου και έπεται το μεγαλειώδες που θα ευφράνει την ψυχή του .
Χωρίς άνθρωπο δεν υφίσταται ψυχή .
Aριστέα Σερεμέτη (από το fb)
No comments:
Post a Comment